Krok do przodu, dwa kroki w tył – czy kolejne zmiany w ustawie ocenowej wstrzymają inwestycje

Za korzystne należy także uznać zmiany dotyczące wydłużenia okresu ważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Do czasu nowelizacji termin, w którym decyzja środowiskowa zachowuje swoją ważność, tzn. może zostać dołączona do decyzji wskazanych w art. 72 ust. 1 ustawy OOŚ, wynosił 6 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna. W przypadku, gdy inwestor wykaże, że realizacja inwestycji przebiega etapowo oraz aktualne pozostają warunki realizacji inwestycji określonych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, organ mógł wydłużyć termin ważności decyzji do 10 lat. Z uwagi na problemy z interpretacją pojęcia „etapowość” ustawodawca zdecydował się na rezygnację z tego kryterium.

Kolejna pozytywna zmiana to rezygnacja z postanowienia o braku konieczności przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Po wprowadzeniu projektowanej zmiany w przypadku stwierdzenia braku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko organ prowadzący postępowanie od razu wyda decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach.

Krok do tyłu

Projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o cenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw wprowadzający kolejne zmiany w procedurach uzyskiwania decyzji środowiskowych pojawił się na stronach Rządowego Centrum Legislacji 24 stycznia br.

Z uzasadnienia wynika, że nowelizacja ma na celu właściwą transpozycję Dyrektywy 2011/92UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (dyrektywa EIA) – konkretnie art. 11 ust. 1 i 3...