Most średnicowy w Warszawie. Koncepcja przebudowy

Z uwagi na zły stan techniczny i nieprzystosowanie do współczesnych wymagań spółka PKP Polskie Linie Kolejowe postanowiła w ramach kompleksowej przebudowy Linii Średnicowej przebudować most przez Wisłę. W wyniku prac wstępnych postanowiono wykorzystać filary nurtowe oraz wydłużyć most, likwidując tym samym wiadukty nad Wisłostradą i Wybrzeżem Szczecińskim. Zaprojektowano trzy warianty konstrukcji. Dwa z nich wizualnie naśladują most powojenny. Pierwszy to kratownica o zmiennej wysokości, drugi to skrzynkowe przęsła blachownicowe. Z kolei trzeci wariant nawiązuje do projektu pierwotnego. W artykule opisano fragmenty historii mostu i wariantową koncepcję przebudowy.

Budowę nowej linii rozpoczęto po uchwale lipcowej Sejmu z 1919 r. Była to jedna z pierwszych uchwał Sejmu odrodzonej Polski (11 listopada 1918 r.). Autorem projektu z 1919 r. był Aleksander Wasiutyński. Projekt przewidywał od razu linię czterotorową. Dokumentację zatwierdzono w 1921 r., a budowę rozpoczęto w 1924 r. [1]. Kolejowa Linia Średnicowa w Warszawie została uruchomiona 2 września 1933 r. Była to strategiczna inwestycja łącząca dworzec Terespolski (obecna Warszawa Wschodnia) wraz z liniami kolejowymi skierowanymi na wschód i północ kraju oraz stację Warszawa Zachodnia wraz z liniami łączącymi Warszawę z zachodem i południem kraju. Dzisiaj bez niej trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie stolicy. Kluczowe były wówczas dwa obiekty: Tunel Średnicowy łączący Powiśle ze Śródmieściem i most przez Wisłę.

Zgodnie z panującymi wówczas trendami Most Średnicowy zaprojektowano jako konstrukcję łukową z jazdą dołem (rys. 2). Projektantem wybranej koncepcji był Aleksander Pstrokoński. W roku 1924 wykonano podpory posadowione na kesonach. Filary i przyczółki wykonano perspektywicznie pod dwa równoległe mosty dwutorowe. W 1928 r. podpisano umowy na wykonanie przęseł. Wyłoniono wykonawcó...