Drogowe bariery ochronne

Drogowe bariery ochronne należą do aktywnych urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, tzn. do urządzeń, z którymi pojazd wchodzi w bezpośredni kontakt podczas niezamierzonych zdarzeń w ruchu, np. podczas kolizji lub wypadków drogowych. Urządzenia te dla przeciętnego uczestnika ruchu drogowego wydają się często mało skomplikowane, natomiast ich rola w zapewnieniu bezpieczeństwa ruchu drogowego jest niebagatelna.

Drogowe bariery ochronne są urządzeniami bezpieczeństwa ruchu drogowego stosowanymi w celu fizycznego zapobieżenia zjechaniu pojazdu z drogi w miejscach, w których jest to niebezpieczne, wyjechaniu pojazdu poza koroną drogi, przejechaniu pojazdu na jezdnię przeznaczoną dla przeciwnego kierunku ruchu lub niedopuszczenia do powstania kolizji pojazdu z obiektami, lub przeszkodami stałymi znajdującymi się w pobliżu jezdni [1].

Podział barier

Można wyróżnić rodzaje barier ze względu na pełnione przez nie funkcje:
– skrajne – umieszczane przy krawędzi jezdni, korony drogi lub drogowego obiektu inżynierskiego,
– dzielące – umieszczane na pasie dzielącym drogi dwujezdniowej lub bocznym pasie dzielącym,
– osłonowe – umieszczane między jezdnią a obiektami lub przeszkodami stałymi znajdującymi się w pobliżu jezdni.
Dokonano również podziału barier ze względu na materiał, z którego są wykonane, tj. na bariery: metalowe, betonowe i zbudowane z innych materiałów [1].

Oprócz ustawodawstwa i aktów wykonawczych projektanci oraz wykonawcy muszą mieć na uwadze również przepisy tzw. prawa miękkiego. Można do niego zaliczyć wydawane w formie zarządzenia wytyczne stosowania drogowych barier ochronnych na drogach krajowych Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad czy wytyczne wydawane przez zarządy dróg.