Pobór wody do produkcji kruszyw – dylematy prawne przedsiębiorców

Dwie równoległe formy opłat

Przedstawiając ogólne zasady ponoszenia opłat za usługi wodne pobór wód, należy także przypomnieć, że obowiązujący system przewiduje ich dwie równoległe formy, tj. opłatę stałą i opłatę zmienną (wg art. 270 ust. 1 ww. ustawy). Opłaty te uzależnia się odpowiednio od: ilości pobranej wody, tego, czy pobrana woda to woda powierzchniowa, czy podziemna. A także od przeznaczenia tej wody, jej średniej z najmniejszych przepływów z wielolecia (SNQ) oraz dostępnych zasobów wód podziemnych (wg art. 270 ust. 6 ww. ustawy). W praktyce właściwy miejscowo dyrektor zarządu zlewni Wód Polskich (wg art. 240 ust. 4 pkt 3 Ustawy Prawo wodne) nalicza opłatę stałą za pobór wód, o ile przedsiębiorca wytwarzający kruszywa, w tym przedsiębiorca górniczy, posiada pozwolenie wodnoprawne w objętym taką opłatą zakresie (wg art. 271 ww. ustawy).

Obliczenie wysokości opłaty stałej bazuje na zapisach wspomnianego pozwolenia. Jej wysokość określa iloczyn stawki opłaty i maksymalnej ilości wody wyrażonej w m³/s, którą można pobierać (wg ww. pozwolenia). Docelowo do obliczenia uwzględniane będą odpowiednio także takie parametry jak średni niski przepływ z wielolecia (SNQ) oraz dostępne zasoby wód podziemnych. Brak pozwolenia wodnoprawnego (nawet z winy zobowiązanego do jego uzyskania podmiotu) skutkuje zatem brakiem możliwości naliczenia opłaty stałej za pobór wód. Nieco inaczej jest w przypadku opłat zmiennych, ustalanych przez Wody Polskie (przez dyrektora zarządu zlewni) na podstawie rzeczywistego poboru wody (wg art. 272 omawianej ustawy), określanego obecnie na podstawie kwartalnych informacji składanych przez podmiot pobierający wodę (wg art. 552 ust. 2b Ustawy Prawo wodne).

Dobrze wiedzieć, że brak wymaganego pozwolenia wodnoprawnego co p...