Charakterystyka odkształceniowa destruktu asfaltowego poddanego obciążeniom cyklicznym

Wraz z rozwojem infrastruktury i postępującą intensywnością zabudowy poważnym wyzwaniem staje się zagospodarowanie odpadów budowlanych powstających w procesach technologicznych oraz pochodzących z rozbiórki różnych konstrukcji inżynierskich. Wśród tego typu materiałów sporą popularnością cieszą się destrukty asfaltowe, które są ponownie używane w produkcji asfaltu albo w postaci niezwiązanej jako podbudowy drogowe.

W przypadku destruktów asfaltowych zgodnie z informacjami podanymi przez EAPA (European Asphalt Pavement Association), około 47% wytworzonego destruktu asfaltowego jest ponownie używana w nowym asfaltobetonie. Niewątpliwie wysoki stopień recyklingu takiego materiału jest zasługą tego, że recyklowany asfaltobeton ma takie same lub niekiedy lepsze właściwości niż asfaltobeton bez dodatku recyklowanego destruktu asfaltowego [1]. Niestety, ograniczenia związane z maksymalną ilością destruktu asfaltowego, jaki można dodać do asfaltobetonu, powodują powstanie dużego strumienia niezagospodarowanych odpadów. Pozostała niepoddana recyklingowi część destruktu asfaltowego musi znaleźć inne zastosowanie i jednym z najkorzystniejszych sposobów jego recyklingu jest wbudowanie go w podbudowę drogową [1-3].

Literatura krajowa i zagraniczna podaje, że dodanie destruktu asfaltowego do kruszywa niezwiązanego może być korzystne dla poprawienia parametrów wytrzymałościowych powstałej mieszanki. Dodanie do mieszanki destruktu asfaltowego zmniejsza wartość maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego oraz jej optymalnej wilgotności, dodatkowo zaobserwowano zmniejszenie wartości wskaźnika nośności CBR [2-4]. Większość dostępnej literatury odnosi się do właściwości mieszanek gruntu naturalnego i destruktu asfaltowego, jednak biorąc pod uwagę ilość produkowanego destruktu asfaltowego, celowe jest zbadanie, jak destrukt asfaltowy, bez żadnych dodatków, jest w stanie zareagować na obciążenia drogowe.

Galeria