Charakterystyka odkształceniowa destruktu asfaltowego poddanego obciążeniom cyklicznym

Chwilowa charakterystyka odkształceniowa

Na rys. 3 przedstawiono pętle histerezy w cyklu 100-nym dla gruntu naturalnego i destruktu asfaltowego. Zarówno w przypadku destruktu asfaltowego, jak i gruntu naturalnego badania zostały przeprowadzone przy małej wartości naprężenia mniejszego, która ma za zadanie odwzorować naprężenia działające na grunt w konstrukcji drogowej. Po stu cyklach obciążenia zaobserwować można, że zarówno dla destruktu asfaltowego, jak i gruntu naturalnego odkształcenia całkowite składają się jedynie z odkształceń sprężystych. Pętle histerezy w przypadku destruktu asfaltowego mają dodatkowo małą powierzchnię, co oznacza, że w porównaniu z gruntem naturalnym nie zachodzi tłumienie energii obciążenia w materiale, a co za tym idzie − obserwowana reakcja gruntu na obciążenie cykliczne jest bardziej stabilna niż w przypadku gruntu naturalnego.

Na rys. 4 przedstawiono wartość cyklicznego modułu sprężystości w zależności od działającego naprężenia dewiatorowego q. Można zauważyć na podstawie analizy rysunku ciekawą zależność, że zwiększająca się wartość naprężenia dewiatorowego w przypadku destruktu asfaltowego powoduje spadek wartości modułu, co oznacza mniejszą sztywność tego typu materiału przy wyższym obciążeniu pionowym. Odwrotna tendencja ma miejsce w przypadku gruntu naturalnego, gdzie wraz ze wzrostem naprężenia dewiatorowego rośnie sztywność gruntu. Wartość cyklicznego modułu sprężystości dla destruktu asfaltowego wynosiła średnio 96,3MPa, a dla gruntu naturalnego 82,0MPa.

Galeria