Zabezpieczenie drogi krajowej nr 75 na obszarze osuwiska w Tęgoborzu

Główne wnioski z opracowanej dokumentacji geologiczno-inżynierskiej [1] prezentowały się następująco:

• nie można zidentyfikować jednej płaszczyzny poślizgu, płaszczyzn poślizgu jest wiele;
• osuwisko powstawało wieloetapowo. Jego poszczególne części ciągle były odmładzane. Dlatego w obrębie utworów koluwialnych można rozpoznać kilka leżących na różnych głębokościach płaszczyzn poślizgu;
• woda gruntowa występuje głównie w postaci sączeń śródglinowych, stwierdzonych na bardzo zmiennej głębokości, wahającej się w przedziale 0,5-14,5 m ppt i o różnej intensywności;
• wody gruntowe zasilają się w drodze bezpośredniej infiltracji wód opadowych oraz wód okresowo spływających po stoku w podłoże; występowaniu sączeń sprzyjają generalnie silnie porowata struktura gruntów koluwialnych oraz stokowe ukształtowanie terenu; w okresach intensywnych opadów atmosferycznych lub roztopów woda gruntowa może pojawić się na innych poziomach, niestwierdzonych bieżącymi pracami, w całym przedziale głębokości koluwiów oraz intensyfikować się;
• badania laboratoryjne wykazują od słabych do silnych właściwości ekspansywnych gruntów i skał;
• aktywność osuwiskowa wiąże się z osadami zboczowymi reprezentowanymi przez gliny, iły piaszczyste, iły pylaste, pyły, pyły humusowe, pyły piaszczyste z okruchami piaskowców, mułowców i łupków oraz przemieszczone pakiety zwietrzelinowe wykształcone w postaci iłów pylastych z okruchami łupka i piaskowca, glin pylastych zwięzłych przewarstwionych mułowcem i iłem pylastym, piasków gliniastych przewarstwionych gliną pylastą z okruchami mułowca i piaskowca oraz łupków z gniazdami iłowymi i przewarstwieniami pyłu piaszczystego;
• powierzchnie poślizgu rozpoznano na głębokości ok. 3,0-15,8 m ppt;
• stwierdzono występowanie głębszych płaszczyzn utworzonych w obrębie warstw fliszowych na głębokości ok. 15,0-30,0 m ppt; to powierzchni...