Energetyczna efektywność rozdrabiania w badaniach podstawowych i przemyśle

Przy doborze materiału kierowano się zasadą korzystania z dostępnych oryginalnych źródeł informacji, aby wiedza mogła służyć jako punkt odniesienia do dzisiejszej, w znacznej mierze już przetworzonej, twórczości naukowo-badawczej i wydawniczej w tym zakresie. Trzeba bowiem wiedzieć, że na tamtej wiedzy zbudowano cały współczesny aparat narzędziowy do analizy procesów produkcyjnych. Przy tym technologie rozdrabiania nie zmieniły się i nie zmienią istotnie w najbliższej przyszłości – urabianie skał wybuchem, kruszenie w kruszarkach i młynach, klasyfikacja na przesiewaczach i cyklonach nie zmienią się. Na pewno zmienią się nieco materiały i konstrukcje maszyn, ale nie same skały i zasady operacji ich rozdrabiania w mikro- i makroskali.

Tymczasem oryginalna wiedza o tych procesach staje się coraz trudniej dostępna, bo świat nauki przenosi swoje zainteresowanie na obiekty i procesy w skali nano w poszukiwaniu nowych i lepszych materiałów oraz technologii. Jednocześnie większość dawnej wiedzy, jak wspomniano, jest zakodowana w dzisiejszych komercyjnych programach komputerowych i praktycznie swobodnie niedostępna. A tu warto wiedzieć, w jaki sposób wykonywane są obliczenia, czyli jak zbudowane są te programy. Autor ma nadzieję, że artykuł wychodzi naprzeciw tym potrzebom.

Energochłonność w przemyśle mineralnym

Energochłonność w produkcji surowców mineralnych dla przemysłu przetwórczego lub przemysłu towarów będzie zależała od tego, jakiego fragmentu cyklu produkcyjnego dotyczy. Na przykład całkowita energia produktów silikatowych wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy kWh/t (tab. 1). Podobnie jest w produkcji metali (tab. 2 i 3). Chapman [5] uważa, że koszty produkcji nie mogą być izolowane od otoczenia. Stąd na tonę metalu wychodzi 8139 kWh = 81,39 x 100 (ponieważ koncentracja ...