Warstwa odcinająca z geotekstyliów w nawierzchniach drogowych

Szczegółowe wymagania obowiązujące w wybranych krajach

Niemcy

W Niemczech od szeregu lat obowiązuje klasyfikacja geotekstyliów ze względu na odporność na uszkodzenia mechaniczne. Jest ona podstawą doboru geotekstyliów na warstwy odcinające.

Obowiązują oddzielne wymagania dotyczące geowłóknin i geotkanin. W przypadku geowłóknin podstawą klasyfikacji jest wytrzymałość na przebicie statyczne CBR, natomiast w przypadku geotkanin – wytrzymałość na rozciąganie. Określono również wartość masy powierzchniowej geotekstyliów, odpowiadającą konkretnej klasie odporności na uszkodzenia. Wymagania niemieckie dotyczące geowłóknin oraz polipropylenowych geotkanin separacyjnych przedstawiono w tab. 1 i 2 [3, 11]. W porównaniu z wcześniej obowiązującymi zasadami, wykluczono w przypadku budowy dróg stosowanie słabszych geotekstyliów – klasy GR1 i GR2, jako niewystarczająco mocnych. Określenie klasy odporności GRC, wymaganej w konkretnym przypadku, odbywa się na podstawie tabeli uwzględniającej warunki lokalne (charakterystyka materiału wbudowanego na warstwie odcinającej, warunki wbudowania). Obliczenia nie są wymagane. Przydatność konkretnego materiału można również udowodnić, wykonując próbę instalacji w rzeczywistych warunkach, bez określania klasy GRC.

Charakterystyczna wielkości porów O90 powinna zawierać się w następujących przedziałach: w przypadku geowłóknin – 0,06-0,20 mm, natomiast w przypadku geotkanin – 0,06-0,40 mm.

Skandynawia

Zalecenia skandynawskie [8] (tab. 3) nie wprowadzają podziału wymagań związanego z metodą produkcji geotekstyliów, jak to ma miejsce w Niemczech. Uwzględniają szerszy zakres parametrów w porównaniu z klasyfikacjami stosowanymi w innych krajach. Interesujące wydaje się sformułowanie wymogu minimalnego, a nie maksymalnego (jak to często można spotkać w specyfikacjach) odkształcenia przy sile maksymalnej. Oznacza to, że geosyntetyk, charakteryzujący się odpowiednimi właściwościami mechanicznymi, musi zachowywać zdolność dopasowania się do podłoża i odkształcenia bez niebezpieczeństwa przerwania. Minimalne odkształcenie jest tym większe, im wyższe wymagania odnośnie cech mechanicznych.

Klasa wymagań w konkretnym przypadku jest określana z zastosowaniem odrębnej tabeli, w której uwzględniono nośność podłoża pod warstwą geotekstyliów, jak również warunki wbudowania i uziarnienie materiału układanego na geotekstyliach. W przypadku uziarnienia kruszywa do 63 mm wymagana klasa to „2” lub „3”, w zależności od nośności podłoża. Wyższe klasy są wymagane w przypadku grubszego uziarnienia materiału układanego na geotekstyliach. Klasa 1 wymagań jest dopuszczona jedynie w przypadku dróg o charakterze tymczasowym.

Galeria