Warstwa odcinająca z geotekstyliów w nawierzchniach drogowych

Podobna sytuacja występuje, jeżeli warstwa separacyjna pełni również funkcję wzmacniającą. Konieczne jest wówczas przeprowadzenie analizy, której celem jest weryfikacja wymagań wynikających z funkcji separacyjnej pod kątem ich wystarczalności w odniesieniu do funkcji wzmacniającej.

Istnieje zgodność, że geotekstylna warstwa odcinająca może być wykonana zarówno z geowłóknin, jak i z geotkanin. W niektórych krajach obowiązują odrębne wymagania w odniesieniu do geowłóknin i geotkanin. Geowłókniny są uważane za lepszy materiał w sytuacjach, w których następuje częsty i znaczny przepływ wody poprzecznie w stosunku do płaszczyzny geosyntetyku, to znaczy wówczas, gdy podstawową funkcją warstwy geosynteyków staje się filtracja.

Wymagania stawiane geotekstyliom do wykonania warstwy odcinającej zależą od następujących czynników:

• maksymalnej wielkości ziaren kruszywa układanego na warstwie i ich kształtu (ostrokrawędzistości),
• intensywności oddziaływania sprzętu w czasie wbudowania warstwy układanej na geotekstyliach oraz ruchu pojazdów,
• nośności podłoża pod warstwą odcinającą.

Ze względu na upowszechnienie się omawianego zastosowania geotekstyliów w szeregu krajów opracowano klasyfikacje, uwzględniające odporność mechaniczną geotekstyliów, z uwzględnieniem wymienionych czynników, wpływających na zagrożenie uszkodzeniami. Klasyfikacje takie są podstawą doboru odpowiednich wyrobów na warstwę odcinającą na przykład w Niemczech, Szwajcarii, krajach skandynawskich, a poza Europą – np. w USA i Australii. Zasady obowiązujące w wybranych krajach zostały przedstawione w dalszej części artykułu.

Galeria