Posadowienie kładki pieszo-rowerowej – studium przypadku

W artykule poruszono problem posadowienia nietypowych konstrukcji inżynierskich, jakimi są kładki pieszo-rowerowe, często projektowane nad rzeką. Szczególna konstrukcja tych elementów sprawia, że wymagają posadowienia na niestandardowych fundamentach ze względu na przekazywany na nie układ obciążeń. Często siły poziome wielokrotnie przekraczają wartość sił pionowych.

Autorzy prezentują ciekawy przykład posadowienia kładki pieszo-rowerowej projektowanej w Poznaniu nad Wartą.

Po roku 2000, a szczególnie po akcesji Polski do Unii Europejskiej w roku 2004, w miastach położonych nad rzeką podjęto intensywne działania zmierzające ku rewitalizacji często zdegradowanych terenów nadrzecznych oraz aktywizacji przedzielonych wodą części miasta. Przykładem takich działań są liczne zrealizowane i planowane budowy kładek pieszo-rowerowych. Ponieważ obiekty te są najczęściej położone w centralnych częściach miast, stanowią one nie tylko konstrukcje użytkowe, ale także dominantę przestrzenną, widoczną z wielu punktów miasta.

Architektura takich obiektów inżynierskich często decyduje o ich skomplikowanej konstrukcji, a w konsekwencji o ich nietypowym posadowieniu. Ponieważ takie obiekty są położone w bezpośrednim sąsiedztwie rzek, warunki ich posadowienia, z definicji obowiązującego Rozporządzenia w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadowienia obiektów budowlanych, są skomplikowane, a obiekty zaliczane są do trzeciej kategorii geotechnicznej. Bardzo istotnym elementem wpływającym na rodzaj i sposób posadowienia są obciążenia przekazywane na fundamenty, znacznie odbiegające od tych, które występują w przypadku typowych obiektów mostowych.

W artykule przedstawiono ciekawy przykład posadowienia dwóch kładek pieszo-rowerowych projektowanych w Poznaniu. Obiekty te charakteryzują się niezwykle ciekawą architekturą, doskonale wpisującą się w krajobraz miasta. Ze względu na skomplikowane warunki gruntowo-wodne oraz bardzo duże obciążenia poziome, w stosunku do obciążeń pionowych, przekazywane na fundamenty obiektów inżynierskich, przyjęto posadowienie głębokie na ścianach szczelinowych oraz wzmocnienie gruntów nasypowych w technologii wysokociśnieniowej iniekcji strumieniowej jet grouting. Taki sposób posadowienia gwarantuje, że nie zostaną przekroczone dopuszczalne wartości przemieszczeń poziomych fundamentów kładki.

Analiza posadowienia i przemieszczeń fundamentów obu kładek została wykonana metodą numeryczną MES przy pomocy specjalistycznego programu obliczeniowego MIDAS GTS NX, dedykowanego do rozwiązywania skomplikowanych zadań geotechnicznych. Narzędzie to pozwala na zamodelowanie współpracy fundament – podłoże gruntowe i oszacowanie przemieszczeń poziomych oraz pionowych fundamentów w różnych fazach budowy i eksploatacji obiektów inżynierskich.

Galeria