Kategorie dróg publicznych – nadawanie i pozbawianie kategorii, wyłączenie drogi z użytkowania

Bogate orzecznictwo sądowe świadczy o tym, że w praktyce dochowanie należytej procedury przy nadawaniu i pozbawianiu dróg kategorii przysparza zarządcom dróg sporo problemów. Artykuł, mam nadzieję, przybliży nieco tę tematykę i pozwoli uniknąć często popełnianych błędów.

Wszystkim osobom zajmującym się na co dzień tematyką drogową znana jest z pewnością definicja drogi publicznej. Jest to droga zaliczona na podstawie Ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. 2022, poz. 1768), dalej jako u.d.p., do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Każdy zarządca drogi wie także, że zgodnie z art. 2 u.d.p. drogi publiczne dzielą się na określone kategorie ze względu na funkcje, jakie pełnią w sieci drogowej. Oznacza to, że ustawodawca założył, że istnieje sieć drogowa będąca wynikiem planowania. W sieci określone drogi pełnią swoje funkcje, zgodnie ze swoim przeznaczeniem, wynikającym z faktycznego wykorzystywania dróg przez użytkowników.

Do uznania drogi za drogę publiczną konieczne jest spełnienie dwóch warunków: droga musi być ogólnodostępna, czyli każdy może z niej korzystać, oraz zaliczona do jednej ze wskazanych kategorii. Sam fakt, że droga jest ogólnodostępna, nie jest wystarczający do uznania, że mamy do czynienia z drogą publiczną, jeśli nie zaliczono tej drogi w sposób zgodny z ustawą do jednej z kategorii dróg publicznych.

Jaka jest zatem procedura, zgodnie z ustawą o drogach publicznych, zaliczania dróg do określonej kategorii?