Urządzenia dylatacyjne – klasyfikacja

Aby umożliwić konstrukcji mostowej swobodę przemieszczeń liniowych i kątowych, stosuje się szczeliny dylatacyjne, oddzielające sąsiadujące ze sobą części obiektu. W przypadku dużych obiektów mostowych wspomniane przemieszczenia osiągają nawet do kilkudziesięciu centymetrów, a czasem – w skrajnych przypadkach – do kilkuset centymetrów.

Przemieszczenia liniowe i kątowe konstrukcji mostowych wynikają z dobowych, sezonowych i innych zmian jej geometrii wynikających z różnic temperatury, nierównomiernego nagrzewania konstrukcji, skurczu i pełzania betonu, szczególnie w konstrukcjach z betonu sprężonego, oraz z potencjalnych osiadań podpór. Ogromny wpływ mają także działania obciążeń użytkowych, także sił hamowania i przyspieszania taboru na pomoście. Obciążenie to ma charakter impulsowy od zera do bardzo wysokich wartości w bardzo krótkim przedziale czasowym. Dylatacje muszą wykazywać dużą trwałość, co stanowi jedno z podstawowych kryteriów ich wyboru. Odpowiednio zaprojektowane urządzenia powinny, w zależności od rodzaju, bezawaryjnie funkcjonować od kilku do kilkunastu lat. Zapewnić im to mogą przede wszystkim odpowiedni dobór dla danej lokalizacji urządzenia i należyte zaprojektowanie. Ale także staranne wykonanie oraz systematyczne przeglądy, jak również prace utrzymaniowe i konserwacja. Dzięki tym zabiegom można uniknąć kłopotliwych, a często też kosztownych napraw lub wymiany tych elementów [1].