Stan nawierzchni w obszarze nieciągłych deformacji górniczych

Ogólna charakterystyka profilaktyki budowlanej na terenach górniczych

Podstawową zasadą profilaktyki budowlanej na terenach górniczych jest stosowanie możliwie podatnych warstw zarówno w konstrukcji nawierzchni, jak i w ulepszonym podłożu [3]. Ewentualne stosowanie warstw związanych spoiwem hydraulicznym uniemożliwi tym warstwom swobodne dopasowanie się do deformującego górotworu, powodując nieregularne deformacje nawierzchni. Jest to szczególnie odczuwalne w obszarze odkształceń dogęszczających, gdzie mogą powstać wypiętrzenia. Ponadto podczas deformowania się górotworu w sztywnych warstwach nawierzchni rozwój spękań będzie powodował trwałą redukcję ich sztywności. Uzupełnieniem profilaktyki polegającej na projektowaniu warstw z materiałów niezwiązanych powinno być stosowanie wzmocnień geosyntetykami o funkcji zbrojącej (geosiatki, geotkaniny) lub stabilizującej (georuszty o sztywnych monolitycznych węzłach) [5, 6]. Wyroby geosyntetyczne, współdziałając z ośrodkiem gruntowym (kruszywem), tworzą kompozyt (tzw. geomaterac), który jest mniej wrażliwy na zmianę sztywności w okresie odkształceń rozluźniających niż warstwa stabilizowana spoiwem hydraulicznym.

Dodatkowo pod najniższą warstwą geomateraca zaleca się, by stosować warstwę mieszanki niezwiązanej o gorszych właściwościach wzajemnego klinowania się ziaren – np. piasku lub kruszywa o nieprzekruszonych krawędziach. Warstwie tej przypisuje się tzw. funkcję odprężającą, czyli redukującą odkształcenia powstające od deformującego się podłoża. Dalsza redukcja odkształceń, wzbudzanych przez wpływy górnicze, powinna być osiągnięta w obszarze poprawnie wbudowanego geomateraca. Szczególnym przypadkiem stosowania geomateracy jako zabezpieczenia przed wpływami górniczymi są tereny, na których powstają tzw. deformacje nieciągłe. Tego typu deformacje charakteryzują się nagłymi zmian...