Przydrożne utrzymanie zieleni

Zieleń przydrożna stanowi istotny element wyposażenia pasa drogowego i powinna być dostosowana do funkcji drogi − w przeciwnym razie może dojść do obniżenia jej funkcjonalności. Aby utrzymać optymalny poziom utrzymania zieleni przydrożnej, zachodzi potrzeba sezonowego wykorzystania pewnej grupy maszyn drogowych dostosowanych do wykonywania określonych zdań.

Funkcjonowanie zieleni w pasie drogowym jest regulowane szeregiem aktów prawnych. Nie jest to zieleń dzika, a urządzona przez człowieka z przypisanymi jej określonymi funkcjami. W sensie legislacyjnym zieleń przydrożna ma pełnić przede wszystkim funkcję izolacyjną, krajobrazową i bariery ograniczającej rozprzestrzenianie zanieczyszczeń w środowisku. Niezaprzeczalny jest fakt, że zieleń przydrożna ma duży wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego. Jako że bezpieczeństwo jest najważniejsze, do kwestii utrzymania zieleni przydrożnej trzeba podejść z należytą dokładnością [1].

Utrzymanie pobocza

Do robót utrzymaniowych w okresie wiosenno-letnim zalicza się między innymi: koszenie poboczy, zamiatanie mechaniczne i ogólne oczyszczanie jezdni. W tym sezonie, kiedy nawierzchnie dróg zostaną uprzątnięte z materiałów uszorstaniających użytych w porze zimowej oraz naprawione zostaną ubytki w jezdni, należy niezwłocznie przystąpić do prac przy utrzymaniu poboczy. Do utrzymania poboczy dróg służą kosiarki wysięgnikowe. Maszyny te są przeważnie zawieszone na ciągniku rolniczym lub przygotowanym do tego celu nośniku narzędzi. Kosiarki przeznaczone są w szczególności do pielęgnacji rowów melioracyjnych oraz wykaszania poboczy dróg. A także do rozdrabniania obciętych, niezbyt grubych gałęzi drzew, do około 2 cm, wycinania zarośli i chwastów o umiarkowanym zagęszczeniu oraz do koszenia poboczy dróg, skarp, przeciwskarp oraz podłoża.