Projektowanie geotechniczne w formule „buduj” oraz „projektuj i buduj” – założenia i praktyka na przykładzie projektów infrastrukturalnych – cz. II

Formuła „projektuj i buduj”

W formule „projektuj i buduj” po stronie zamawiającego jest przygotowanie koncepcji programowej, programu funkcjonalno-użytkowego oraz specyfikacji na projektowanie i specyfikacji wzorcowych (WWiORB). Po stronie wykonawcy jest wykonanie PB z uzyskaniem decyzji pozwolenia na budowę (PnB/ZDRID), PW wraz ze specyfikacjami, PT oraz realizacja. Również i ta formuła ma swoje zalety i wady. Podstawową zaletą jest optymalizacja kosztów zastosowanych rozwiązań, wadą – brak wpływu inwestora na efekt końcowy, o ile jest zgodny z wymaganiami PFU. Dlatego też w tej formule fundamentalną rolę (zarówno pod względem uzyskania założonego rezultatu, jak i potencjalnych roszczeń) odgrywa jakość przygotowania PFU i dokumentów wiążących w zakresie rozpoznania podłoża (DGI).

Koncepcja programowa i program funkcjonalno-użytkowy

Koncepcja programowa jest z reguły niewiążąca dla wykonawcy (informacyjna). W praktyce, wraz z uzupełnieniem o geotechniczne warunki posadowienia, służy do przygotowania oferty i w tym zakresie – o ile jest na dobrym poziomie merytorycznym – spełnia swoje zadanie. Niemniej na etapie przygotowania KP warto rozważyć również koszty utrzymania/eksploatacji i potencjalne możliwe ryzyka geotechniczne przy różnych rozwiązaniach i – o ile będzie to uzasadnione – wprowadzić pewne elementy/parametry zawarte w KP (lub określić w PFU) jako wiążące. W aspekcie geotechnicznym zamiana np. estakady na etapie KP na nasyp na etapie PB wiąże się z nieadekwatnym rozpoznaniem podłoża. Na etapie KP rozpoznanie (DGI) pod estakadę zostanie wykonane pod konkretne podpory i w przypadku stwierdzenia gruntów nienośnych – przyjęte posadowienie pośrednie. W przypadku nasypu (PB) i przyjęcia np. wymiany gruntu czy też wzmocnienia podłoża, rozpoznanie takie będzie...