Ochrona przeciwkorozyjna stali w betonie – remont wiaduktu M.04

Wiadukt kolejowy M.04, będący przedmiotem niniejszego opracowania, przeprowadza linię kolejową nad aleją Prymasa Tysiąclecia w Warszawie. Obiekt znajduje się w 3+434 kilometrze linii nr 1 Warszawa-Katowice. W artykule opisano jego historię oraz projekt optymalnej ochrony przeciwkorozyjnej i metodyka działania systemu

Historia tego wiaduktu kolejowego M.04 sięga lat 30 XX w., kiedy to w czasie modernizacji kolejowego węzła warszawskiego, zbudowano tunel pod torami głównymi w ciągu ulicy Józefa Bema, która biegła wzdłuż murów m.in. fabryki Lilpop, Rau i Loewenstein, zniszczonej przez Niemców w 1944 roku. Po wojnie tunel nie był używany aż do lat 60. XX w. Przez konieczność zbudowania tam szerokiej arterii obwodowej, zaprojektowano trasę przez dawne tereny fabryki Lilpopa, łączącą Ochotę z Wolą i wykorzystującą tunel pod torami, który został też wydłużony pod tory skrętu z obwodnicy w kierunku zachodnim i poszerzony o niewykończone wcześniej nawy.

W tunelu przy Dworcu Zachodnim przejazd był bardzo wąski – mieściły się tylko 2 autobusy, pozostała przestrzeń pod torami była wypełniona ziemią. W 1997 roku wznowiono prace nad budową alei Prymasa Tysiąclecia, poszerzono i udrożniono tunel przy Dworcu Zachodnim (obecnie dostępne są 3 pasy w każdym kierunku), a w listopadzie 2000 roku oddano trasę do użytku [1].

Rys. 1. Schemat działania ochrony katodowej (galwanicznej, protektorowej, lub traconej anody) [2]