Mrozoodporność zwykła betonowych wyrobów wibroprasowanych

Zapewnienie trwałości konstrukcji betonowych było podstawą normy PN-EN 206-1:2003 [5] (oraz jej późniejszych wersji), jednakże w tej normie nie przewidywało się badania mrozoodporności betonu. Nie wprowadzono również pojęcia klas mrozoodporności, ograniczając się praktycznie jedynie do określenia wymagań w stosunku do maksymalnego wskaźnika (w/c), minimalnej ilości cementu na 1 m³ zarobu oraz minimalnej klasy wytrzymałości na ściskanie [2]. Wymagania i metody badania betonowej kostki brukowej zawarto w normie PN-EN 1338:2003 [6] (jak również w jej późniejszych wersjach).

Zakres badań laboratoryjnych

Zleceniodawca dostarczył do badań 24 sztuki betonowej kostki brukowej o grubości 8 cm. Zostały one wyprodukowane z mieszanek żwirobetonowych o konsystencji suchej (kruszywo frakcji 0/8 mm oraz cement portlandzki CEM I 42,5R). Oznaczenie próbek:

a) próbki serii „J”: № 01 ÷ 12;

b) próbki serii „E”: № 01 ÷ 12.

Badania techniczne przedmiotowej betonowej kostki brukowej wykonano w Laboratorium Wydziału Budownictwa Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Ustalono następujący zakres badań mrozoodporności (metodą zwykłą – N = 155 cykli) [4]:

a) oznaczenie ubytków masy próbek po mrozoodporności;

b) wyznaczenie wskaźników odporności na zamarzanie;

c) oznaczenie spadków wytrzymałości na ściskanie próbek po mrozoodporności.