Impregnaty hydrofobizujące i kompozyty polimerowo-cementowe w ochronie budowli mostowych

W materiale zaprezentowano aktualne postrzeganie stref budowli mostowych o szczególnym zagrożeniu korozyjnym chlorkami stosowanymi w zimowym utrzymaniu dróg. Zawarto w nim również instrukcje dot. materiałowej ochrony powierzchniowej.

Obserwacja rynku budownictwa mostowego wskazuje na wyraźną zmianę podejścia inwestorów, projektantów, a w konsekwencji firm wykonawczych, do problemu ochrony antykorozyjnej elementów konstrukcji. Szczególnie tych zagrożonych oddziaływaniami środowiskowymi.

Zagrożenia dla konstrukcji

Dekadę temu powierzchnie obiektów powstawały bez szczególnego ich różnicowania. Zabezpieczano je z reguły barwnymi dyspersjami akrylowymi w edycjach „sztywnej” lub „elastycznej” zgodnie z wymogami ochrony powierzchniowej. Aktualnie rozwiązanie to ograniczono wyraźnie do obiektów ulokowanych w aglomeracjach miejskich i tam, gdzie istnieją wyraźne wymagania urbanistyczne. Na podkreślenie wymaga fakt wyraźnego skupienia uwagi szeroko pojętych „realizatorów” budowli mostowych na standardzie powierzchni elementów konstrukcyjnych określanych, wprawdzie bez wyraźnych umocowań prawnych, jako „beton architektoniczny”. W sposób naturalny ograniczyło to zainteresowanie „klasycznymi” systemami ochrony powłokowej. Oznacza to, że w przeważającej liczbie obiektów funkcjonowanie powierzchni, odwzorowującej wprawdzie kształt szalunku (powierzchni z reguły rozwiniętej), jest bezpośrednio narażone na oddziaływania środowiskowe, w tym szczególnie na działanie chlorków pochodzących z substancji odladzających.

Należy dodać, że jony chlorkowe są szczególnie niebezpiecznym czynnikiem korozyjnym dla konstrukcji żelbetowych, bo w niekorzystnych, ale realnych warunkach wnikają znacznie szybciej do betonu niż dwutlenek węgla, powodując lokal...