Pobór wody do produkcji kruszyw – dylematy prawne przedsiębiorców

Na początek trzeba przypomnieć, że urządzenia (obiekty) służące bezpośrednio do poboru (ujmowania) wody powierzchniowej lub podziemnej należy traktować jako urządzenia wodne, czyli urządzenia lub budowle służące do kształtowania zasobów wodnych lub korzystania z tych zasobów (wg art. 16 pkt 65 Ustawy Prawo wodne). Do kategorii tej należą: studnie, urządzenia ujęć wód powierzchniowych (np. stacje pomp), rowy, zastawki itp. Realizacja takich obiektów jest związana z koniecznością uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzeń wodnych (wg art. 389 pkt 6 ww. ustawy).

Ustawa Prawo wodne

Mówiąc o poborze wody w związku z eksploatacją i wytwarzaniem kruszyw (i surowców do ich produkcji), trzeba pamiętać, że w świetle Ustawy Prawo wodne zakres wynikających z niej wymagań często zależy od celu planowanej działalności. Ustawa ta przewiduje wydawanie kilku odrębnych pozwoleń wodnoprawnych związanych z odwadnianiem zakładów górniczych i poborem wód. Mowa o pozwoleniach wodnoprawnych na: trwałe odwadnianie zakładów górniczych (wg art. 35 ust. 3 pkt 8 i art. 289 ust. 1 ww. ustawy), pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych (wg art. 35 ust. 3 pkt 1 i art. 389 pkt 1 ww. ustawy), długotrwałe obniżenie poziomu zwierciadła wody podziemnej (wg art. 389 pkt 3 ww. ustawy). Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że uzdatnianie wód podziemnych i powierzchniowych oraz ich dystrybucja jako usługa wodna także wymaga pozwolenia wodnoprawnego (wg art. 35 ust. 3 pkt 3 i art. 389 pkt 1 Ustawy Prawo wodne).

Warto także wiedzieć, że obowiązkowi uzyskania pozwolenia wodnoprawnego nie podlega (wg art. 395 pkt 7 omawianej ustawy) pobór wód powierzchniowych lub podziemnych w ilości średniorocznie nieprzekraczającej 5 m³ na dobę.