„Rozwój – tak, odkrywka – nie!” O akceptacji społecznej raz jeszcze

Sytuacja na Ukrainie spowodowała przewartościowanie w każdym z nas. Wszystko, czym do tej pory się zajmowaliśmy, wydaje się teraz nieważne. Jednak, za radą Wojciecha Młynarskiego, uważam, że należy „robić swoje”. W ten sposób możemy zachować choć odrobinę normalności, którą brutalnie nam odebrano. Stąd ten tekst. Dotyczy on problemu, który zaprząta głowę inwestora zamierzającego zgodnie z prawem wydobywać kopalinę ze złoża. Wobec powyższego życzę czytelnikom oraz sobie, aby tylko takie problemy, jak ten będący przedmiotem artykułu, zaprzątały naszą głowę i to już w najbliższej przyszłości.

Na temat potrzeby akceptacji dla działalności górniczej powiedziano już wiele. Dlatego zastanawiałem się, czy w ogóle warto jeszcze poruszać ten temat. Chyba jednak tak, bo w społeczeństwie pozornie uczulonym na ochronę środowiska z akceptacją projektów górniczych z roku na rok jest coraz gorzej. Dlaczego budowa nowej kopalni, nawet małej żwirowni budzi demony? Dlaczego w kraju europejskim tak trudno rozpocząć działalność wydobywczą? W tekście chciałbym podzielić się własnymi doświadczeniami, które nabyłem w trakcie licznych spotkań z przedstawicielami społeczności lokalnej. Rozmawiałem z mieszkańcami gmin, na terenie których planowano budowę kopalni, funkcjonowały już kopalnie albo na których właśnie likwidowano kopalnie odkrywkowe. Obserwowałem zmianę nastawienia do zakładu górniczego w zależności od fazy, w której się znajdował. Próbowałem sobie też wyobrazić, jak sam bym zareagował, gdybym się dowiedział o kopalni projektowanej w sąsiedztwie mojej nieruchomości. Obawiam się, że będzie tu więcej pytań niż odpowiedzi.

Obserwując otoczenie projektów górniczych, można dojść do wniosku, że jeszcze nikt nie znalazł właściwej recepty na rozwiązanie tego problemu. Dlaczego? Właśnie o tym między innymi jest ten artykuł.

Podróżując po Polsce z dala o...