Rekultywacja – ochrona środowiska, fazy i kierunki

Wzrastająca świadomość ekologiczna była motorem napędowym do poszukiwania nowych rozwiązań i kierunków działań, m.in. adaptacyjnych, dla obszarów pogórniczych. Tereny te mają ogromny potencjał przyrodniczy – przekształcenia antropogeniczne stwarzają nowe siedliska dla fauny i flory. W artykule podjęte zostały zagadnienia ochrony środowiska poprzez rekultywację terenów poeksploatacyjnych. Przedstawione zostaną także etapy procesu rekultywacji.

Możliwość rekultywacji jest ogromną wartością dodaną obszarów pogórniczych. Podstawą dla ustalenia kierunków rewitalizacji terenu poeksploatacyjnego jest analiza czynników charakteryzująca dany teren i jego otoczenie. Istnieje wiele sposobów rekultywacji obszarów pogórniczych. Do tych podstawowych można zaliczyć następujące kierunki: rolny, leśny, wodny, przyrodniczy, gospodarczy i kulturowy. Istotą wspomnianej analizy jest ustalenie kryteriów wprowadzających ograniczenia, preferencje lub dowolność w wyborze sposobu docelowego zagospodarowania. Rekultywacja gruntów po działalności górniczej najczęściej stanowi element likwidacji wyrobiska. Natomiast sama rekultywacja może zostać przeprowadzona zarówno w trakcie, jak i po zakończeniu eksploatacji.

Ochrona środowiska poprzez rekultywację – wytyczne

Działania mające na celu zmniejszenie negatywnego wpływu ruchu zakładu górniczego na środowisko podejmuje kierownik ruchu zakładu górniczego. Urządzenia odpylające i neutralizujące oraz zabezpieczenia służące do ochrony powietrza atmosferycznego eksploatuje się w sposób określony w instrukcji zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Rekultywację gruntów w granicach zakładu górniczego prowadzi się w miarę, gdy grunty te stają się zbędne całkowicie, częściowo lub na określony czas do prowadzenia ruchu zakładu górniczego. Przeprowa...