Badania wybranych mechanizmów działania zbrojenia geosyntetycznego w trwałych nawierzchniach asfaltowych

W artykule zostały podane niektóre wyniki badań dokumentujące ważne cechy zbrojeń z poliestru i poliwinyloalkoholu w asfalcie. Badania te koncentrowały się na wzajemnych oddziaływaniach takich mechanizmów, jak: 1. charakterystyki zewnętrznych powierzchni produktów i ich wpływ na mobilizowaną siłę rozciągającą zbrojenie, 2. wydłużenie jednostkowe na spodzie zbrojonej nakładki asfaltowej w trakcie jej cyklicznego obciążania i jego wpływ na trwałość nawierzchni zbrojonej. Pomimo wieloletniej praktyki i licznych zastosowań nadal nie ma modeli teoretycznych opisujących kompleksowo mechanizm działania takiego zbrojenia ze względu na złożoność poszczególnych wpływów.

Od ponad 40 lat stosuje się różne produkty do zbrojenia nawierzchni asfaltowych. Ich zadaniem jest przedłużenie żywotności warstwy ścieralnej poprzez opóźnienie jej przebicia i destrukcji spękaniami odbitymi. Obecnie oferuje się wiele produktów do zbrojenia pokryć asfaltowych, głównie siatek lub kompozytów wykonywanych z całej gamy materiałów, polimerów i włókien: poliester, polipropylen, poliwinyloalkohol, włókna szklane, bazaltowe i węglowe, a nawet siatki ze stali. W zasadzie w fachowej literaturze nie dyskutuje się bardziej szczegółowo o przydatności danych siatek czy kompozytów dla zbrojenia asfaltu, pomimo znaczących różnic w ich właściwościach i różnic w przynoszonych lub spodziewanych efektach. W Polsce stosowanie zbrojeń asfaltowych rozpoczęto ok. 25 lat temu, stosując początkowo głównie siatki z poliestru i polipropylenu. Obecnie są one stosowane powszechnie, nawet na drogach ekspresowych i autostradach. Na fot. 1 przedstawiono przykładowo instalację zbrojenia (geosiatką z poliestru) na autostradzie A4 z roku 2014.

Wydana przez IBDiM Instrukcja – Zeszyt 66 [9] wychodzi naprzeciw problematyce zbrojenia pokryć asfaltowych, ale nie wszystkie zawarte w niej zaleceni...