Beton masywny w świetle inwestycji branży energetycznej w Polsce w XXI wieku, cz. I.

Jednym z zastosowań betonu towarowego są konstrukcje masywne. Termin beton masywny dotyczy grupy elementów/obiektów budowlanych, wobec których stawiane są dodatkowe wymogi dotyczące ograniczenia wypływu ciepła hydratacji spoiwa zawartego w betonie. Pod pojęciem „beton masywny” (o dużej objętości) należy rozumieć konstrukcje (elementy) o niskim stosunku powierzchni do objętości, występujące w budownictwie hydrotechnicznym, oczyszczalniach ścieków, przy budowie fundamentów, podpór mostów itp. W literaturze specjalistycznej można spotkać wiele definicji konstrukcji masywnych. Wg Neville [3] konstrukcją masywną jest każdy element posiadający takie wymiary, przy których rozkład temperatur wynikający z egzotermicznej reakcji hydratacji spoiwa oraz chłodzenia powierzchni może doprowadzić do pęknięć betonu. W bardzo ogólny sposób konstrukcje masywne są definiowane w normach amerykańskich ACI [4], wg których jest nią objętość betonu o wymiarach tak dużych, że konieczne jest podjęcie działań w celu ograniczenia ryzyka zarysowania mogącego powstać na skutek zmian objętościowych wynikających z generowanego ciepła hydratacji. Stara norma branżowa BN-62/6738-07 [5] określa jako elementy masywne takie, których najmniejszy wymiar wynosi co najmniej 50 cm. Definicją konstrukcji masywnej jest również ta odnosząca się do modułu powierzchniowego mp lub do pozornego modułu powierzchniowego mpo [6].

Konstrukcja jest klasyfikowana jako masywna, czyli wrażliwa na wczesne wpływy termiczne, gdy wartość modułu powierzchniowego jest mniejsza od 2 m^-1, a spodziewana wartość samoocieplenia betonu może przekroczyć 20°C.
Konstrukcje o module powierzchniowym zawartym w przedziale 2 m^-1 ≤ mp ≤ 15 m^-1 określane są jako średniomasywne, a podawana wartość samoocieplenia betonu to zakres od 3 do 20°C.

Konstrukcje o małej masywności ...