Proces inspekcji mostu a metodyka BIM – cz. I

Proces inspekcji mostu – aktualna praktyka

Porównując praktykę oceny stanu technicznego obiektów mostowych w wybranych krajach świata [5], można zaobserwować pewne cechy wspólne. Są to przede wszystkim zdefiniowane poziomy szczegółowości inspekcji i związana z tym okresowość ich wykonywania. A także wymagania dotyczące kwalifikacji osób je realizujących. Chodzi tu o tak zwanych terenowych inspektorów mostowych, którzy pracują przy inspekcji drogowych obiektów inżynierskich [13], oraz diagnostów kolejowych zajmujących się kolejowymi obiektami inżynieryjnymi [15]. Różne kryteria ich kwalifikacji i certyfikacji powodują konieczność korzystania przede wszystkim z wiedzy i doświadczenia osoby wykonującej przegląd. Zauważalne są też problemy ze sposobem agregacji, przetwarzania oraz interpretacji uzyskiwanych podczas oceny konstrukcji danych [4].

Można zaobserwować zasadniczy podział na cztery główne typy przeglądów, które pokrywają się z wymaganiami stosowanymi w Polsce. Stosując nazewnictwo zaczerpnięte z Instrukcji GDDKiA [13], są to kolejno przeglądy: bieżące, podstawowe, rozszerzone i szczegółowe. Odbywają się one cyklicznie w dość podobnych między krajami interwałach. Na przykład w ramach codziennych patroli, co kwartał, raz na rok lub co kilka lat.

Pisząc o nazewnictwie, należy zwrócić uwagę na samo słowo „przegląd”. Słowo to stanowi obecnie punkt wyjścia do definiowania procesów oceny stanu technicznego obiektów mostowych w Polsce. Godny podziwu i wartościowy jest fakt, że autorzy obu regulujących sposoby takiej oceny dokumentów (czyli instrukcji [13] i [15]) korzystają z przedwojennej tradycji i piękna polskiej mowy. Niestety od tamtych czasów minęło prawie 100 lat i metody oceny bardzo się zmieniły, nie mówiąc już o ocenianych obiektach. Nietrudno również zauważyć b...