Zmiana współczynnika tarcia eksploatowanych nawierzchni drogowych

W artykule przedstawiono wyniki programu badawczego obejmującego zjawisko degradacji współczynnika tarcia nawierzchni w pierwszych latach eksploatacji w odniesieniu do zmian jej makrotekstury oraz wielkości natężenia ruchu.

Wymagania wobec doboru materiałów do budowy nawierzchni mają zapewnić jak najdłuższą trwałość dróg, które z każdym rokiem są obciążane coraz większą liczbą pojazdów. Oddziaływania eksploatacyjne oraz termiczne w największym stopniu przyczyniają się do obniżenia trwałości konstrukcji drogowej, ale również do degradacji jej parametrów funkcjonalnych, jak równość czy przyczepność, które zapewniają komfort i bezpieczeństwo użytkowników ruchu. Zastosowanie najwyższej jakości materiałów budowlanych powinno zagwarantować wolniejszą utratę ww. właściwości, lecz wciąż zachodzącą. Dlatego jedną z kluczowych informacji dla każdego uczestnika procesu budowy dróg jest wiedza o szybkości zachodzenia tych zjawisk, by właściwie zaplanować etap przygotowania oraz budowy nawierzchni drogowej, ograniczając w ten sposób prace utrzymaniowe w okresie jej użytkowania. W artykule skupiono się na zmianach współczynnika tarcia różnych nawierzchni w pierwszych latach ich eksploatacji.

Rys. 1. Wartości współczynnika tarcia nawierzchni µ dla jezdni A pasa wolnego na odcinku badawczym w czasie eksploatacji