Zagrożenia naturalne w budowie i eksploatacji tuneli

Artykuł analizuje zagrożenia związane z budową i eksploatacją tuneli, zwracając uwagę na nowe ryzyka geologiczne, które nie są w pełni uwzględniane w tradycyjnych analizach opartych na danych statystycznych i modelach ruchu.

Dane statystyczne wskazują, że zdarzenia w ruchu drogowym są powodowane przede wszystkim przez jego uczestników. W dotychczasowym modelu ruchu głównym sprawcą większości z nich jest człowiek. Niedostosowanie prędkości do warunków na drodze, niezachowanie ostrożności przez kierującego lub wtargnięcie przed inny pojazd były głównymi okolicznościami decydującymi o potencjalnych skutkach takich zdarzeń. Powtarzalność zdarzeń oraz sporadyczność występowania zdarzeń innych niż wynikające z działania ludzi powoduje przyjęcie błędnego przekonania, że statystyka jest głównym źródłem informacji o możliwych zdarzeniach. Łatwość dostępu do technik obliczeniowych pozwala na estymację przyszłych wyników oraz modelowanie ruchu. Czytelnicy takich analiz ulegają przekonaniu, że możemy w sposób sprawdzalny przewidywać przyszłość. Żyjemy w zwiększającym się samozadowoleniu, opierając swoje decyzje na wykonanych obliczeniach, a ich sprawdzalność utwierdza nas w przekonaniu, że nie popełniamy błędu. Tymczasem zwiększające się natężenie ruchu nie pozostaje bez wpływu na stan otoczenia. Ograniczona przestrzeń do dyspozycji skłania inżynierów do budowy coraz bardziej skomplikowanych konstrukcji. Powstają przejścia przez przeszkody mające ułatwić transport. Powstają tunele, mosty i wiadukty, które w założeniach winny służyć przez co najmniej 100 lat, przy czym ingerujemy w naturę w niespotykany uprzednio sposób. W efekcie popełniamy błąd skutkujący przyjęciem założenia, że analizy adekwatne dla ruchu, który jest analizowany na powierzchni ziemi, będą adekwatne do innych, niesprawdzonych uprzednio form konstrukcji budowli i sposobów organizacji ruchu, często sięgającyc...