Rola betonu w budownictwie mostowym – perspektywy rozwojowe

Polska ma znaczące osiągnięcia w realizacji betonowych mostów extradosed. Wybudowany w 2017 r. most wzdłuż DK 3 koło Ostródy obiekt jest pod względem rozpiętości przęseł rekordzistą Europy (132,5 m + 2 x 206,0 m + 132,5 m). Jest to znaczące osiągnięcie konstrukcyjne, zważywszy, że zastosowano tylko jedną płaszczyznę kabli. Most w Ostródzie odebrał rekord Europy betonowemu mostowi w przez Wisłę w Kwidzynie, ukończonemu w 2013 r., mającemu przęsła o rozpiętości 204 m (jest obecnie wicerekordzistą Europy) i dwie płaszczyzny kabli nośnych. Most w Kwidzynie wykonano z użyciem betonu klasy C70/80, a w Ostródzie – klasy C60/75 [16, 17]. Było to jedno z pierwszych zastosowań betonów tak wysokich klas w polskim mostownictwie.

Mosty wstęgowe, aczkolwiek podobnie do innych układów konstrukcyjnych, mają długą historię (poczynając od mostów z lian), budowane są coraz częściej, poczynając od lat 70. XX w. Obecnie budowane są jako kładki pieszo-jezdne (ale raczej dla rowerzystów) na terenach rekreacyjnych oraz w miastach jako konstrukcje jednoprzęsłowe lub ciągłe, kilkuprzęsłowe [18]. Mają atrakcyjną formę wizualną (wklęsła niweleta) i są bardzo smukłe – w dotychczasowych realizacjach współczynnik h/l = 1/100 – 1/300, co jest nieosiągalne w żadnym innym rodzaju konstrukcji. Materiałem dominującym jest w mostach wstęgowych beton współpracujący ze stalowymi (lub niekiedy już kompozytowymi) kablami, o wklęsłej trasie. Rekordy świata w rozpiętości przęsła wstęgowego należy do dwóch obiektów: kładki przez rzekę Maricę w Plowdiw (1989 r.) oraz przez rzekę Mkomaas w Natalu, Afryka (2007 r.) i wynosi 150 m [5]. W Polsce wybudowano dotychczas dwa obiekty wstęgowe. W kładce w Lubniu zastosowano beton klasy C50/60, a w Zagórzu Śląskim – C40/50. W przypadku pierwszej wartość współczynnika h/l = 1/150, w drugiej zaś – h/lmax = 1/250, co potwierdza zasygnalizowaną już dużą smukłość mostowych konstrukcji ...