Problem wody gruntowej pod ciśnieniem – posadowienie dróg w wykopach

Napięte zwierciadło wody gruntowej stwierdzone było zarówno w dokumentacji z etapu przetargu, jak i w badaniach uzupełniających na etapie realizacji (rys. 2 i 3). W trakcie budowy wykonanie warstw podbudowy nawierzchni okazało się niemożliwe ze względu na uplastycznienie się podłoża i miejscowe wysięki wody, co nie pozwalało uzyskać wymaganych parametrów nośności. Z uwagi na wymagania związane z nośnością podłoża oraz bardzo zróżnicowaną budowę podłoża jako warstwę wzmacniającą i jednocześnie drenażową (fot. 1) zastosowano kruszywo łamane 32-63 mm o miąższości 30 cm na geosiatce PET (1), ułożonej na geowłókninie separacyjno-filtracyjnej igłowanej (4).

Warstwa przejściowa

Warstwę przejściową stanowi kruszywo łamane frakcji 0-32 mm o grubości warstwy 20 cm, ułożone na geotkaninie PET (2) z zawinięciem na brzegach. Spadek poprzeczny przyjęto zgodny ze spadkiem warstw konstrukcyjnych (2%) w kierunku rowów odwodnienia powierzchniowego. Warstwa drenażowa wspomagana jest drenami poprzecznymi (fot. 2) w postaci kruszywa owiniętego w geowłókninę, zlokalizowanymi poniżej i dostosowywanymi do stwierdzonych w poszczególnych obszarach warunków (rys. 4).

Opisane wyżej rozwiązanie w okolicy południowego przyczółka wiaduktu okazało się niewystarczające z uwagi na napięte zwierciadło wody. W trakcie przygotowywania podłoża następowało nie tylko uplastycznianie podłoża, ale również liczne przebicia wody pod ciśnieniem. Aby obniżyć ciśnienie wody w dnie prawego rowu wykonano wierconą studnię odciążającą, pracującą na samowypływ, oraz sześć kolumn żwirowych drenażowych łączących warstwę wodonośną o podwyższonym ciśnieniu z drenażem zbierającym z kolektorem poniżej dna rowu.
W celu przejęcia wód gruntowych i wysięków ze skarpy południowej (skarpa po prawej stronie jezdni przed wiaduktem) ...