Pozytywne efekty dodania nanorurek węglowych do zaprawy

Wyniki badań z pomiarów wytrzymałościowych przedstawiono na rys. 2. Wytrzymałość na ściskanie zwiększa się nieznacznie wraz ze wzrostem ilości MWCNT do poziomu 0,1% m.c. Natomiast dalsze zwiększanie ilości MWCNT powoduje nieznaczny spadek wytrzymałości na ściskanie. Inne badania z zastosowaniem nanorurek jako dodatku do betonu w [12] wskazują na poprawę wytrzymałości na ściskanie i na zginanie o odpowiednio 38% i 32%, w porównaniu do próbek referencyjnych. Krzywe wykazywały kształt wykresu Gaussa (rys. 3). Oznacza to, że wytrzymałość wzrasta wraz ze zwiększeniem ilości dodatku nanorurek, aż do osiągnięcia optimum, powyżej którego dalsze zwiększanie ilości NRW powoduje spadek zarówno wytrzymałości na ściskanie, jak i na zginanie. Słabo zdyspergowane nanocząstki w strukturze mogą wpływać na powstanie słabych stref w zaprawie. Dlatego w następnym kroku należałoby sprawdzić topografię materiału funkcyjnego obrazem SEM, aby móc potwierdzić tezę. Z ww. sytuacją mamy głównie do czynienia, jeśli ilość nanomateriału jest wysoka.

Z drugiej jednak strony dobrze poznano mostkowe działanie nanorurek węglowych (niezagregowanych), które mogą ograniczać inicjację i propagację pęknięć w cemencie. Efekt mostkowania ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia wytrzymałości na zginanie i udarności kompozytów cementowych i jest zależny zarówno od siły wiązania wypełniacza z osnową, jak i sztywności wypełniacza na zginanie.

Kinetyka hydratacji

Kinetykę hydratacji cementu portlandzkiego można zmienić poprzez zastosowanie cementu o różnym składzie mineralnym, a także stosowanie różnych dodatków mineralnych i domieszek chemicznych [15, 16]. Regulację szybkości uwadniania można zapewnić poprzez zastosowanie domieszek opóźniających lub przyspieszających. W niektórych przypadkach betonowanie wymaga zasto...