„Graal” bezpieczeństwa organizacji ruchu sterowanego sygnalizacją świetlną − cz. II

Takie osoby nie uwzględniają więc w ogóle możliwości przyjęcia przez projektanta innych, większych wartości niż te policzone i zestawione w części opisowej projektu jako „ostateczne”. Uważa się to za poważne nadużycie, ponieważ Organ Zarządzający Ruchem, zatwierdzając projekt organizacji ruchu z sygnalizacją świetlną, zatwierdza program sterowania ruchem, który musi zawierać co najmniej czasy minimalne. Jeśli jednostka wdrożeniowa (programująca sterownik) przyjmie inne wartości czasów międzyzielonych lub czasów opóźnień – niż zrobił to projektant – ukazując to w programie sterowania, czyni to niezgodnie z zatwierdzoną organizacją ruchu drogowego. Dlatego naszą rolą powinno być także „sprawdzanie” ostatecznie funkcjonującego programu sterowania ruchem pod względem wytycznych zatwierdzonej organizacji ruchu, w tym przede wszystkim kontrola wprowadzonych do sterownika czasów międzyzielonych i czasów opóźnień uruchamiania grup nadrzędnych (etap III/IV).

Omawiany problem dotyczy w szczególności programów adaptacyjnych i tzw. sterowania „grupami”, w których przewiduje się kilka, kilkanaście, a nawet więcej różnych możliwości przejść międzyfazowych. Każde takie przejście powinno być konkretnie zaprojektowane i nie może wynikać wyłącznie z obliczeń „czasów minimalnych”. To, że „Czerwona książka” [13] dopuszcza stosowanie czasów bezpieczeństwa obliczonych jako „minima", nie oznacza jednocześnie, że jest to rozwiązanie bezpieczne (obliczenia są bowiem prowadzone dla trajektorii, nie dla sylwetek pojazdów). Należy pamiętać, że te „kilka sekund” więcej w programie sterowania, jakie poświęcimy na bezpieczeństwo „kosztem” przepustowości, może kogoś ostatecznie „kosztować” swoje lub czyjeś zdrowie, a nawet życie.