Dobór metodologii i sprzętu w kontekście właściwej konserwacji nawierzchni drogowej

Oczyszczanie dróg i ulic ma na celu zapewnienie w mieście odpowiednich warunków sanitarnych i porządku oraz bezpieczeństwa i swobody ruchu ulicznego. Zmiany, jakie w ostatnich latach następują w układach drogowych, sprawiają, że oczyszczanie ulic staje się coraz trudniejsze. Trudności te powodowane są głównie rozwojem sieci dróg miejskich oraz rozwojem komunikacji [1-4].

We współczesnym dużym mieście na jednego mieszkańca przypada 1,25 m długości lub 10-20 m² powierzchni ulic.

Zanieczyszczenia ulic, zależnie od ich pochodzenia, dzieli się na [1]:

• naturalne – pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz piasek i pył pochodzący z erozji ziemi,
• antropogeniczne – pyły z palenisk oraz z silników pojazdów samochodowych, stare części opon pojazdów i nawierzchni ulicznej, rozsypane materiały przy ich transporcie, odpady wyrzucone na ulicę, pozostałości po środkach uszorstniających jezdnię w okresie zimy.

Częstotliwość operacji oczyszczania zależy w decydującym stopniu od wymaganego stopnia czystości. Na ogół ulice dzielnic centralnych oraz otoczenie zabytków oczyszcza się raz lub nawet dwa razy dziennie, natomiast ulice peryferyjne – raz, dwa lub trzy razy w ciągu tygodnia [1, 3].

Procesy technologiczne oczyszczania ulic w sezonie wiosennym oraz letnim obejmują zmywanie lub zamiatanie nawierzchni oraz jej polewanie, traktowane jako zabieg klimatyzacyjny. Podobnie jak zmywanie i zamiatanie, zmywanio-zamiatanie powoduje większe zamulanie wpustów ulicznych zanieczyszczeniami zmywanymi z jezdni. Należy też pamiętać, że brak właściwych punktów poboru wody zwiększa koszty oczyszczania tą metodą. Natomiast zaletą tej metody jest możliwość przezbrojenia przystosowanych do niej po...