Beton w budownictwie tunelowym – cz. I

Dynamiczny wzrost wykorzystania technologii tunelowania w obszarze budownictwa komunikacyjnego stawia przed technologami odpowiedzialnymi za projektowanie składu mieszanek betonowych oraz przed inżynierami odpowiedzialnymi za ich wbudowanie niespotykane w budownictwie kubaturowym i inżynierskim wymagania.

Z tego powodu istotne jest zrozumienie zasad wykonywania tego typu konstrukcji, jak również pożądanych właściwości mieszanki betonowej i stwardniałego betonu. Zasadniczy podział metod tunelowania obejmuje tunele wykonywane metodami:

• odkrywkowymi (w wykopie wąsko- lub szerokoprzestrzennym),
• górniczymi (metodą strzałową lub mechaniczną),
• pipe roofing oraz przecisku hydraulicznego,
• wierconenia z wykorzystaniem maszyn TBM (tunnel boring machines) oraz SM (shield machines).

Tunele wykonywane metodami odkrywkowymi (w wykopie)

Tymi metodami wykonuje się tunele o nieznacznej długości oraz elementy kubaturowe tuneli, np. stacje metra. W terenie, który pozwala wykonać szerokoprzestrzenny wykop i ukształtować skarpy zgodnie z właściwościami mechanicznymi gruntów rodzimych. A także żelbetową konstrukcję tunelu wykonuje się tradycyjnymi metodami stosowanymi w budownictwie kubaturowym lub montuje z prefabrykatów. Natomiast w terenach, których ukształtowanie lub istniejąca zabudowa nie pozwalają wykonać wykopu szerokoprzestrzennego, stosuje się techniki tunelowania w wykopie wąskoprzestrzennym. W tym wypadku budowę rozpoczyna się najczęściej od wykonania ścian szczelinowych. Następnie wybiera się urobek spomiędzy nich. W przypadku głęboko posadowionych tuneli (z głębokimi ścianami szczelinowymi) w trakcie pogłębiania wykopu ściany szczelinowe podpiera się rozporami rurowymi. W tak z...