Wybrane właściwości kruszyw uszlachetnionych w kontekście zastosowań do betonowych i asfaltowych nawierzchni drogowych

Ocena gęstości, nasiąkliwości oraz litologiczna kruszyw

Badana nasiąkliwość to tzw. nasiąkliwość procesowa uwzględniająca ilość wody wchłoniętej podczas procesu wzbogacania czy przesiewania na mokro i może być inna dla surowców wydobywanych ze ściany złoża, a inna dla surowców wydobywanych spod wody. Może mieć również zróżnicowane wartości w zależności od sposobu rozdrabniania surowca i czasu przebywania kruszyw w wodzie podczas wzbogacania. Jest to więc parametr wpływający na dynamikę procesu wzbogacania.

Na podstawie badań rozdziału kruszyw dolomitowych, chalcedonitowych i żwirowych zauważono, że ziarna foremne zgromadzone w dolnej warstwie osadzarki odznaczają się najmniejszą nasiąkliwością i najwyższą gęstością. Największym zróżnicowaniem gęstości pod względem kształtu ziaren charakteryzował się żwir ze względu na różnorodną zawartość typów litologicznych (rys. 2). Średnia gęstość żwiru z ziarnami foremnymi wynosiła 2,58 g/cm³, a z ziarnami nieforemnymi – 2,47 g/cm³.

Rys. 2. Gęstość surowców w zależności od warstwy rozdziału osadzarki

Największą nasiąkliwość posiadały ziarna nieforemne we wszystkich warstwach (rys. 3 i 4). Przykładowo analizy dla dolomitu w klasie 6,3-8 mm wykazały nasiąkliwość średnią dla ziaren nieforemnych (ZN) 4,1%, a dla ziaren foremnych (ZF) 3,4% (rys. 3). Ziarna foremne w warstwie dolnej posiadały nasiąkliwość 2,6%, a warstwie górnej 3,9%. Natomiast ziarna nieforemne w warstwach pierwszej 2,9% i czwartej 4,8%...