Rowerzysta nie zawsze marzy o drodze dla rowerów

Problematyka organizacji ruchu rowerowego to bardzo szeroki temat. Zupełnie inne problemy będą w dużym mieście, a inne w małym. Przykładowo drogi rowerowe budowane w ostatnich latach przez Zarząd Dróg Wojewódzkich w Lublinie można postawić za wzór. Tylko czy ich skopiowanie w małej miejscowości będzie miało sens? Samej organizacji ruchu rowerowego nie można ograniczyć wyłącznie do kwestii sposobu budowania ścieżek rowerowych, bo tematyka ta jest znacznie szersza. Nie jest też prawdą, że rowerzyści marzą wyłącznie o drogach dla rowerów.

Ścieżka rowerowa (prawo budowlane), droga rowerowa (ustawa o drogach publicznych), droga dla rowerów (prawo o ruchu drogowym) – taką terminologią posługuje się ustawodawca, by opisywać praktycznie to samo. W dalszej części artykuły będę się posługiwał wyłącznie pojęciem „drogi dla rowerów”, w myśl przepisów prawa o ruchu drogowym, jednak równocześnie jako synonim pojęcia „ścieżka rowerowa”. Aktywiści rowerowi nie przepadają za określeniem „ścieżka rowerowa”, które pojawia się w przepisach budowlanych. Dlaczego? Ścieżka wg Słownika Języka Polskiego to „wąski pas ziemi wydeptany przez ludzi lub zwierzęta albo specjalnie przygotowany dla pieszych”. Nazwa kojarzy się z czymś niskiej rangi i przeznaczonym dla pieszych. Tymczasem największą bolączką dróg dla rowerowych jest częste projektowanie ich tak jak chodników dla pieszych, zamiast jak dróg dla pojazdów.

Bardzo ważne, by pamiętać, że droga dla rowerów to nie jedyny element infrastruktury rowerowej! Rowerzysta, jako kierujący pojazdem, co do zasady ma poruszać się jezdnią (w tym pasem dla rowerów), chyba że obok biegnie droga dla rowerów. Rowerzysta wyjątkowo może też korzystać z chodnika. Organizacja ruchu rowerowego nie ogranicza się też wyłącznie...