Próg jako element BRD – czy tylko?

Stan techniczny progów zwalniających i progów podrzutowych

Konstrukcja progów (nawet tych tradycyjnych – nieaktywnych) jest nieustannie rozwijana. Celami głównymi są:

• ograniczanie niedogodności związanych z przejazdem przez próg pojazdów poruszających się po drodze z dozwoloną prędkością,
• minimalizowanie niszczenia elementów drogi wokół progu,
• zwiększenie trwałości samych progów.

Odpowiedzią na pierwsze z powyższych zagadnień jest zastosowanie progów aktywnych, opartych o różnorodne rozwiązania konstrukcyjne. Rozwiązaniem dla drugiego zagadnienia jest np. zastosowanie dodatkowych elementów do skanalizowania ruchu pojazdów i uniemożliwiających ominięcie progów czy stosowanie podbudowy i materiału nawierzchni odpornych na dynamiczne oddziaływania kół jednych pojazdu. Trzecie zagadnienie dotyczy rozwoju konstrukcji progów, zarówno pod względem budowy (np. konstrukcja i kształt progów), poprzez użyte materiały (elastomery, tworzywa sztuczne itp.), jak i inne aspekty (np. techniki mocowania i elementy mocujące próg do nawierzchni jezdni).

Należy jednak zaznaczyć, że tak jak dla każdego obiektu technicznego, tak również dla progu (tak tradycyjnego, jak i aktywnego) należy przewidzieć powinność dokonywania okresowych obsług. Przy czym za stan techniczny progu, jak i za jego ewentualne konsekwencje, odpowiada zarządca drogi, na której próg jest zlokalizowany. Wspomniane obsługi obejmują zarówno oględziny, jak i czynności poprawiające stan techniczny progu (łącznie z wymianą jego uszkodzonych elementów). Takie czynności powinny również dotyczyć elementów drogi w sąsiedztwie progu (np. nawierzchnia, podbudowa) ze względu na znaczne obciążenia od procesu hamowania, przyspieszania i samego przejazdu koła jezdnego ...