Metodyka doboru i oceny pracy maszyn rozdrabniających w instalacjach do produkcji kruszyw mineralnych

W warunkach przemysłowych zużycie elementów roboczych maszyny można przewidywać, wykorzystując laboratoryjne testy na abrazywność i kruszalność. Badania wykonuje się we francuskim młynku Abroy. Do analizy przygotowuje się trzy reprezentatywne próbki o masie 500 g i uziarnieniu 4-6,3 mm, które umieszcza się kolejno w cylindrze wyposażonym w wirnik z nieużywaną płytką metalową o znanej masie. Czas rozdrabnia wynosi 5 min przy prędkości obrotowej wirnika 4500 1/min. Abrazywność jest miarą ubytku masy płytki metalowej w stosunku do masy próbki wyrażona w gramach na tonę. Natomiast kruszalność jest stosunkiem masy surowca przechodzącego przez sito 1,6 mm i masy całej próby, wyrażonym w procentach. O ile abrazywność jest odnoszona do trwałości elementów roboczych urządzenia, o tyle kruszalność dotyczy właściwości surowca, dokładniej jego podatności na rozdrabnianie.

Na żywotność pracy urządzenia ma również wpływ sposób prowadzenia procesu technologicznego rozdrabniania. Dotyczy to przede wszystkim rozwiązania układu zasilania urządzenia, a więc ustawienia komory wlotowej urządzenia w stosunku do ruchu elementów roboczych związanej z ruchem strumienia materiału oraz jego prędkością i ilością zasilania. Prędkość zasilania jest uzależniona od wysokości spadku materiału i jego prędkości początkowej. Ilość materiału wpadająca do gardzieli maszyny rozdrabniającej powinna być dostosowana do urządzenia, aby nie przeciążać go i wydłużyć żywotność oraz skrócić czas rozdrabniania. Przykładowo – komora robocza kruszarki szczękowej powinna być zasypywana w 70% jej objętości.

Zbyt mała ilość może powodować spowolnienie przepływu grawitacyjnego ziarn skał, a nawet ich wyrzucanie poza gardziel. Zbyt duża ilość skał powoduje zwiększenie oporów ruchu szczęki, a więc zużycie mocy. W kruszarkach stożkowych, zwłaszcza granulatorach, komora robocza powinna by...