Drogowe urządzenia zamknięte dla wsiąkania wody – cz. I

Wstęp

W naturalnym środowisku wg Edela [1] istnieje równowaga pomiędzy ilością opadów z jednej strony a wsiąkaniem, spływaniem i parowaniem wody z drugiej. Przy zmianach tego środowiska poprzez zabudowę, np. wznoszenie osiedli mieszkaniowych, zakładów produkcyjnych, dróg, równowaga ta zostaje zakłócona. Ilość wsiąkającej wody ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do wielkości zabudowanej powierzchni. W celu zachowania stanu pierwotnego proces swobodnego i naturalnego wsiąkania wody należy uzupełnić przez tzw. dodatkowe wsiąkanie oraz odprowadzenie nadmiaru wody do cieków. Ciek wodny to wody płynące w rzekach, potokach, strugach; rozróżnia się cieki stałe, okresowe i epizodyczne. Dodatkowe wsiąkanie umożliwiają obiekty powierzchniowe otwarte, tj. muldy, rowy i zbiorniki chłonne.

Muldy występują jako zagłębienia w terenie o przekroju poprzecznym w kształcie łukowym. Są usytuowane w pasie przydrożnym i służą do zbierania wód opadowych z powierzchni dróg oraz niekiedy również ulic. Działanie muld jest podobne do spływu powierzchniowego wód w przyrodzie. Spływ ten odbywa się po uformowanej powierzchni dna muldy. Od rodzaju tej powierzchni oraz jej spadku zależą zarówno spływ, jak i wsiąkanie wód. Na przykład muldy trawiaste zwiększają wsiąkanie, zaś z gładkimi umocnieniami dna, m.in. brukiem, maksymalizują przepływ wody. Przy dużych spadkach w celu zredukowania energii kinetycznej spływającej wody są natomiast stosowane porowate umocnienia dna grubym tłuczniem lub kruszywem łamanym. Podobnie też przy dużych spadkach powierzchnie wzmacnia się kruszywem łamanym naturalnym.

Podobnie do muld rowy przydrożne zapewniają swobodny spływ wód. Wsiąkanie w rowach jest znacznie ograniczone w porównaniu do muld. Rowy ze względu na znaczne dopływy wody występują jako budowle wodne i pełnią fu...