Dobór technologii utrzymaniowych ze względu na specyfikę uszkodzeń nawierzchni

a) Deformacje trwałe

• lepkoplastyczne warstw asfaltowych
• strukturalne – odkształcenie podłoża
• sfalowania, odciski

b) Spękania

• zmęczeniowe
• termiczne
• odbite

c) Uszkodzenia powierzchniowe

• ubytki lepiszcza/kruszywa
• ubytki mieszanki z warstwy
• plamy lepiszcza
• polerowanie ziaren kruszywa
• łaty i wyboje

Dobrze zaprojektowana nawierzchnia powinna spełniać wymagania trwałości funkcjonalnej, jak i strukturalnej w zakładanym okresie eksploatacji. Mówiąc o utracie trwałości funkcjonalnej nawierzchni, mamy na myśli pojawienie się wybojów, uszkodzeń powierzchniowych czy kolein lepkoplastycznych. Są to najczęściej te problemy, które bezpośrednio przekładają się na komfort i bezpieczeństwo jazdy. Z kolei utrata trwałości strukturalnej ściśle wiąże się ze zniszczeniem struktury nawierzchni i charakteryzuje się pojawieniem kolein strukturalnych czy spękań zmęczeniowych.

Deformacje trwałe

Nawierzchnia bitumiczna pod wpływem ruchu ulega odkształceniom, które mają charakter odwracalny (odkształcenia sprężyste) i trwały (nieodwracalny). Odkształcenia trwałe pojawiają się na naszych drogach w postaci nie tylko dobrze nam znanych kolein, ale również spływów, sfalowań, fałd czy odcisków. Deformacje strukturalne dotyczą przede wszystkim niedostosowania układu konstrukcyjnego nawierzchni do nośności podłoża gruntowego oraz przewidywanego obciążenia ruchem. W skrajnych przypadkach mogą być też ef...