Diagnostyka nawierzchni. Metodologia badań i technika pomiarowa

Metodologia badań i technika pomiarowa

Identyfikacja nawierzchni drogowej to fundamentalny element bezpieczeństwa jej użytkowników. Dlatego też niezawodne wykrywanie nawet najmniejszych uszkodzeń staje się priorytetem dla dziedziny drogownictwa. Proces identyfikacji defektów nawierzchni rozpoczyna się od jej precyzyjnej fotograficznej rejestracji.

Pierwszym etapem tego procesu jest wykonanie zdjęć powierzchni przy użyciu wyspecjalizowanych kamer, które są skierowane prostopadle do nawierzchni. Wymagają one spełnienia rygorystycznych standardów jakościowych, umożliwiając nawet rozpoznanie spękań o szerokości do 1 mm. Istotnym elementem jest także uwzględnienie na zdjęciach całego pasa drogowego dla każdego fragmentu drogi.

Po zarejestrowaniu fotograficznym następuje analiza dokumentacji przez odpowiednio przeszkolony personel lub za pomocą specjalistycznych algorytmów, często wspomaganych przez oprogramowanie. Nawierzchnia jest podzielona na segmenty, a dla każdego z nich dokonuje się identyfikacji uszkodzeń powierzchniowych. W przypadku nawierzchni asfaltowych segmenty te mają wielkość około 1 m².

Kluczowym elementem jest także precyzyjne określenie lokalizacji danych pomiarowych. Pomiary wykonywane są zazwyczaj na prawym zewnętrznym pasie ruchu, zgodnie z kierunkiem ruchu, jednakże decyzja ta może być zmieniona przez zamawiającego. Lokalizacja danych pomiarowych jest zapisywana zarówno w formie metra bieżącego pomiaru, jak i współrzędnych geograficznych punktów, co pozwala na precyzyjne określenie toru przejazdu pojazdu pomiarowego.

Ostatecznie zidentyfikowane cechy nawierzchni oraz dane lokalizacyjne są kodowane i przechowywane ...