Szczególne widoki mostów i odczucia obserwatorów – cz. II

Hijiri Bridge (Hijiri Bashi; 1927)

Mostem łukowym, odzwierciedlającym wpływ architektury poprzez ekspresję formy, jest także żelbetowy most – Hijiri Bridge (Hijiri Bashi; 1927) w Tokio na rzece Kanda (Kanda-gawa) – w starej, bardzo zatłoczonej dzielnicy miasta (fot. 51). Należy do grupy mostów zbudowanych po roku 1923, gdy miasto zostało zniszczone katastrofalnym trzęsieniem ziemi. Most ten został zaprojektowany przez architekta Mamoru Yamadę i konstruktora Katsushi Naruse. Konstrukcja (l = 92,47 m i b = 22 m) została pomyślana jako element podkreślający urok rzeki Kandy. Mimo natłoku zabudowy widać tu również zieleń. Na tle skomplikowanego otoczenia most jawi się jako konstrukcja prosta i elegancka. Jej ekspresję dobrze podkreśla odbicie w wodzie. Przechodząc pod przęsłem dojazdowym, obserwator może dostrzec taką samą stylistykę podpór betonowych, jaką ma łuk, dzięki czemu kompozycja jest wyrazista i spójna (fot. 52).

W Japonii budowano tradycyjnie łuki drewniane, a nowoczesne mosty łukowe przywędrowały tutaj wraz z nowoczesnymi materiałami podczas modernizacji kraju w okresie Meiji. Wcześniej wspomniano, że z początkiem XX wieku – i po tragicznym roku 1923 – wiele mostów stalowych w Tokio i Osace zbudowano na wzorach konstrukcji europejskich – głównie niemieckich. Takim ogólnym wzorcem może tu być kratowy most łukowy ze ściągiem, zbudowany w latach 1907-1911 na Renie w Kolonii – blisko stacji kolejowej i historycznej katedry (fot. 53). Obejmuje obecnie 4 przęsła, po 3 obok siebie. Na sześciu równoległych torach odbywa się tu bardzo intensywny ruch kolejowy – ponad 1200 pociągów na dobę.

Asahi Bridge (Asahi Bashi; 1932)

Kolejnym przykładem jest most kratownicowy Asahi Bridge (A...