„Rozwój – tak, odkrywka – nie!” O akceptacji społecznej raz jeszcze

Postępowanie z udziałem społeczeństwa

Zanim wbije się pierwszą łopatę pod nową odkrywkę, trzeba przejść dość uciążliwą ścieżkę formalną związaną ze zmianą w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz z uzyskaniem decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych planowanego przedsięwzięcia i w efekcie koncesji na wydobywanie kopaliny ze złoża. To ostatnie nie dotyczy kopalń małych, funkcjonujących na zasadzie koncesji wydawanych przez starostów. Małe kopalnie też mają swoje problemy, ale to wykracza poza tematykę mojego tekstu. Prawo przewiduje udział społeczeństwa zarówno na etapie planistycznym, jak i środowiskowym. Jest to zrozumiałe, bo zmiana zagospodarowania terenu powinna zachodzić w sposób transparentny dla społeczeństwa. Nie sposób zbudować nowej kopalni bez informowania strony społecznej.

Spotkania informacyjne w ramach udziału społeczeństwa budzą zrozumiałe emocje. Z moich doświadczeń wynika, że biorą w nich udział głównie ludzie przeciwni nowej inwestycji. To wydaje się oczywiste, bo ci, dla których nowa kopalnia jest obojętna, nie mają powodu, aby uczestniczyć w spotkaniach. Projekt budowy kopalni budzi zrozumiały sprzeciw ludności zamieszkującej najbliższe jej sąsiedztwo. Kopalnia to specyficzny rodzaj ingerencji w przestrzeń, niesie ze sobą konkretne niekorzyści, niewygody dla najbliższego sąsiedztwa. Źródeł konfliktu jest kilka, podzieliłem je na te obiektywne oraz stereotypy. Te pierwsze to rzeczywiste oddziaływania związane z działalnością górniczą, z którymi muszą borykać się mieszkańcy otoczenia zakładu górniczego. Te drugie to pewne wyolbrzymione problemy, chętnie podnoszone przez media i organizacje ekologiczne. Mają na celu wzbudzenie negatywnych emocji.

Obiektywne negatywne oddziaływania kopalni na otoczenie

Eksploatacja kopalin wiąże si...