Problematyka transportu kruszyw przenośnikami taśmowymi w górnictwie odkrywkowym

W wielu z wymienionych urządzeń można spotkać się z przenośnikami taśmowymi, nie tylko przy wydobyciu węgla brunatnego, ale i podczas eksploatacji innych surowców, np. węgla kamiennego, wapienia rozdrobnionego, rudy miedzi, żwiru i piasku. Urządzenia potrzebne do tego, np. koparki czy zwałowarki, charakteryzują się długością przenośników taśmowych sięgających do 250 m. Wynika to z faktu wydłużania tym maszynom czasu ciągłej pracy, bez konieczności przemieszczania ich, chęci wyrównania urobku lub poziomu wysokości urabiania czy zwałowania lub do osiągnięcia dużych wysokości skarp, które wpływałyby na bardzo dużą wydajność urabiania oraz zwałowania [1]. Długość przenośników stacjonarnych i przesuwnych jest jeszcze większa, sięga nawet kilkudziesięciu kilometrów. Co więcej, do danego typu przenośnika taśmowego należy zainstalować odpowiedni silnik.

Można także wyróżnić przenośniki poziomowe, powiązane z koparkami, i zwałowe, związane z pracą zwałowarek. Jednak nie są to ostatnie rodzaje przenośników, gdyż w maszynach takich jak koparka można spotkać jeszcze inne: odbierające urobek z koła wielonaczyniowego, wygarniające urobek spod zbiornika przesypowego, teleskopowe ładujące, ścierowe czy zrzutowe [2]. Jeszcze większa różnorodność przenośników jest wtedy, gdy bierze się pod uwagę kryterium, jakim jest konstrukcja. W górnictwie odkrywkowym, ze względu na budowę przenośnika, możemy wyróżnić przenośniki z ośrodkiem pośredniczącym – przenoszące surowiec w strumieniu gazu, oraz cięgnowe i bezcięgnowe – wykorzystujące cięgna. Znanymi przenośnikami taśmowymi, wykorzystywanymi w górnictwie odkrywkowym, są również CBS – cable belt conveyor systems, RCS – rope can system, PLS – pocket lift system. Różnią się one budową, warunkami eksploatacji oraz funkcjami, jakie pełnią.