Porównanie technologii belkowo-płytowej z płytową o kształcie łuku

W przypadku gdyby wysokość naziomu nad ustrojem nośnym była wyższa, z płyt przejściowych można by było w zupełności zrezygnować. Rozwiązanie konstrukcji oporowej na wlocie i wylocie obiektu pozostawiono w technologii z projektu pierwotnego, dostosowując ją tylko do nowego kształtu obiektu. Mimo sporej ilości rozwiązań alternatywnych dla konstrukcji oporowych (np. systemowe mury oporowe z gruntu zbrojonego, co zdaniem autorów niniejszego artykułu jest rozwiązaniem korzystniejszym pod względem ekonomicznym i ekologicznym [3]), zapisy Programu Funkcjonalno-Użytkowego zezwalały jedynie na wykorzystanie monolitycznych ścian czołowych i skrzydeł.
Podstawowe parametry techniczne:

• rozpiętość przęsła – 7,78 m,
• szerokość całkowita obiektu – 37,11 m,
• wysokość przekroju ustroju nośnego – 0,28 m,

Podstawowe różnice między rozwiązaniem pierwotnym a zamiennym

Pierwszą znaczącą różnicą między obydwoma rozwiązaniami jest wykorzystanie łukowego kształtu prefabrykatu oraz uwzględnienie odziaływania gruntu na konstrukcję, co przekłada się na lepszy rozkład sił wewnętrznych w układzie. Dominującą siłą w łukach jest ściskanie, co pozwoliło na zmniejszenie wysokości przekroju ustroju nośnego z 0,845 m do 0,28 m. Większa szerokość prefabrykatów zmniejsza ich całkowitą liczbę (w porównaniu z liczbą belek w wariancie pierwotnym), co przyspiesza montaż konstrukcji. Dodatkowo rozwiązanie z łukowymi prefabrykatami nie wymaga dolewania dodatkowej płyty żelbetowej, co znacząco skraca czas realizacji wiaduktu.

Kolejną różnicą była zmiana niwelety drogi pod obiektem. Niweletę obniżono o 58 cm, zachowując przy tym rzędną góry płyty fundamentowej i jednocześnie zmniejszając wysokość ścian podporowych. Długość obiektu dopasowano do sk...