Kompatybilność domieszek w betonach mostowych

W obecnej technologii betonu trudno znaleźć miejsce dla takiego, w którego składzie brakowałoby domieszek chemicznych. Ich duża różnorodność oraz łatwa dostępność przy stosunkowo niskich cenach powodują, że praktycznie wszystkie betony konstrukcyjne modyfikuje się domieszkami. Tym bardziej więc nie można się bez nich obyć w przypadku betonów stosowanych w realizacji obiektów infrastruktury drogowej. W przypadku mostów stosuje się przeważnie wyższe klasy betonu. Głównie ze względów konstrukcyjnych (wyższa klasa betonu pozwala na „odchudzenie” konstrukcji). W szczególności ze względu na określone przez normy wymagania w zakresie odporności na agresywne czynniki środowiska, w którym pracuje.

Aby uzyskać taki beton, konieczna jest modyfikacja jego składu domieszkami. Bez nich nie da się bowiem zredukować wskaźnika w/c do oczekiwanych wartości granicznych ani też uzyskać właściwego napowietrzenia mieszanki betonowej. Z uwagi np. na potrzebę mrozoodporności struktury – tab. 1). Zdarza się też często, że konieczna jest korekta właściwości mieszanki betonowej z uwagi na przyjętą technologię i warunki wbudowywania . Jak np. wydłużenie czasu przerobu mieszanki (letnie warunki betonowania, długi czas transportu) czy też konieczne przyspieszenie wiązania lub twardnienia.

Domieszki w betonie

Możliwości modyfikacji właściwości mieszanki betonowej czy betonu obrazuje znormalizowany asortyment domieszek do betonu według PN-EN 934-2 [3], który klasyfikuje je jako:

• redukujące ilość wody/uplastyczniające (plastyfikatory),
• znacznie redukujące ilość wody/upłynniające (superplastyfikatory),
• zwiększające więźliwość wody,
• napowietrzające,
• przyspieszające wiązanie,
• przyspieszające twardnienie,
• opóźni...