Dobór technologii utrzymaniowych ze względu na specyfikę uszkodzeń nawierzchni

Drogi jako liniowe obiekty budowlane cechują się dużą różnorodnością w zakresie pełnionych funkcji i występujących na nich obciążeń ruchem, dzięki nim możliwe jest dotarcie z i do miejsca zamieszkania, wsparcie procesów urbanizacji oraz rozwój mikro- i makroregionów, jak również rozwój turystyki i lokalnej społeczności. Dlatego tak ważne jest, aby sieć drogowa była w dobrym stanie technicznym. Wszyscy jesteśmy użytkownikami dróg bądź jako kierowcy, bądź jako pasażerowie. To, co jest dla nas najważniejsze, to komfort i bezpieczeństwo. Dlatego oczekujemy, że nasze drogi będą równe, o odpowiednich właściwościach przeciwpoślizgowych, kiedy przyjdzie nam hamować, oraz że ruch po nich nie będzie generował nadmiernego hałasu. Drugi aspekt to wymagania związane z ochroną środowiska, np. generowanie małych emisji podczas ruchu pojazdów czy możliwość recyklingu materiałów użytych do budowy dróg. I finalnie mamy jeszcze wymagania związane z trwałością drogi związane m.in. z jej nośnością czy trwałością zmęczeniową, które szczególnie interesują zarządców sieci drogowej, ponieważ prawidłowo zaprojektowana, wybudowana i eksploatowana konstrukcja drogowa znacząco wpływa na wydłużenie okresów międzyremontowych.

W każdym roku budżetowym nasze państwo przekazuje na budowę i remonty dróg określone środki, dysponenci tych środków finansowych, tj. powiaty, gminy czy województwa, doskonale wiedzą, że są to pieniądze niewystarczające na wszystkie zaplanowane inwestycje, dlatego tak ważne jest dobranie właściwej technologii utrzymaniowej, która spełni oczekiwania w zakresie trwałości, ceny oraz czasu trwania inwestycji. Wybór zabiegu utrzymaniowego oprócz tego, że zapewni nam wcześniej wspomniane wymagania (komfort, trwałość, bezpieczeństwo) i będzie odpowiadał naszym założeniom ekonomicznym, musi być jednocześnie adekwatny do występujących uszkodzeń nawierzchni, a tych na naszych drogach mamy wiele rodzajów. </...