Analiza problematyki utrzymania drzewostanu i zieleni przydrożnej

• urozmaiceniu i upiększeniu krajobrazu, powodującemu zmniejszenie zmęczenia kierowców,
• stworzeniu optycznego drogowskazu przy chwilowym zaniku widoczności na jezdni (podczas mgły, śnieżycy i w nocy),
• ochronie wzroku kierowców przed wzajemnym oślepianiem się na drogach dwujezdniowych z pasem rozdziału, a także likwidacji oślepiania mieszkańców okolicy drogi,
• osłonie przeciwwietrznej, szczególnie przed nagłymi podmuchami wiatru przy wyjazdach z przysiek leśnych oraz na groblach i w okolicach nadmorskich,
• ochronie: przyległych, do drogi, domów przed hałasem, - przed zaspami śnieżnymi (zawiewaniem z pól), -przed korozją budowli ziemnych (trawnik), - przed osuwiskiem (dobrze ukorzenione drzewa), -przed zawilgoceniem (wtórne osuwiska) przez drenujące działanie korzeni drzew,
• polepszaniu potencjału biologicznego krajobrazu,
• ochronie przyległych terenów przed rozprzestrzenianiem się kurzu, spalin i innych zanieczyszczeń,
• ocienieniu drogi, co w efekcie poprawia komfort podróżowania w upalne dni i zmniejsza przegrzewanie (uplastycznianie się) nawierzchni bitumicznych.

Oprócz wymienionych powyżej zalet zieleń przydrożna ma również i pewne wady. Szczególnie niebezpieczne są drzewa rosnące zbyt blisko jezdni (na koronie i w skrajni drogi). Są one często powodem kolizji i wypadów o tragicznych skutkach. Zagrożenie wypadkowe spowodowane drzewami rosnącymi na poboczu przedstawiono na rys. 1.

Przy odstępie drzew od krawędzi jezdni w odległości ponad 2 metrów liczba ciężkich wypadków nie jest większa niż na odcinku bezdrzewnym, natomiast przy odległości do 0,5 metra liczba wypadków podwaja się [3].

W przypadku wystąpienia wiatrołomów i wiatrozwałów również drzewa rosnące poza koroną drogi są potencjalnym zagrożeniem dla ruchu kołowego. Drzewa ...