Wpływ lokalizacji geosyntetyku na skuteczność wzmocnienia konstrukcji nawierzchni drogowej

Analiza wpływu lokalizacji geosyntetyku na skuteczność wzmocnienia konstrukcji nawierzchni zlokalizowanej na obszarze występowania oddziaływań górniczych. Badania laboratoryjne przeprowadzono w aparacie wielkowymiarowym Rosikonia, umożliwiającym symulację odkształceń ε_r. Zakres badań obejmował lokalną rejestrację naprężeń pionowych i poziomych oraz określenie na ich podstawie wartości współczynnika rozporu bocznego K_ε.

Badania przeprowadzono dla przypadku podłoża bez wzmocnienia oraz wzmocnionego porównawczo. Przekroczenie stanu równowagi granicznej w przypadku braku wzmocnienia geosyntetycznego warstw niezwiązanych modelowanej nawierzchni następuje już dla wartości poziomych odkształceń rozluźniających ε_r = 2,0-3,0 mm/m. Zastosowanie wzmocnienia w postaci geosiatki spowodowało przesunięcie krytycznej wartości poziomych odkształceń rozluźniających do wartości ε_r ≥ 5,0 mm/m.

W budownictwie drogowym geosyntetyki są stosowane do separacji oraz wzmacniania warstw nośnych konstrukcji nawierzchni [1-8].

Zdolność geosyntetyków do oddzielenia warstw podbudowy oraz podbudowy od podłoża gruntowego jest jednym z głównych czynników decydujących o wzroście trwałości nawierzchni. W przypadku podbudów z materiałów niezwiązanych, wykonywanych warstwami jedna na drugiej, naprężenia dynamiczne wywołane ruchem pojazdów powodują wzajemne przemieszczanie poszczególnych warstw. Rezultatem tego procesu w miarę upływu czasu jest lokalna utrata nośności nawierzchni. Geosyntetyki zastosowane jako warstwa rozdzielająca opóźniają te zjawiska bądź im zapobiegają. Tym samym wydłużając okres eksploatacji drogi bez stosowania zabiegów remontowych lub przebudów. Skuteczność stosowanego wzmocnienia podbudów niezwiązanych jest zależna od współpracy geosyntetyku z wa...