Ryzyko fazy inwestycyjnej projektu górniczego a metoda DCF

Obliczone w pierwszym kroku istotnie pozytywne NPV należy więc uznać za niewiarygodne. Pierwszym krokiem korygującym powinno być zastosowanie odmiennych stóp dyskonta dla przepływów z działalności operacyjnej i inwestycyjnej. Wtedy NPV projektu wynosi de facto 0 (dokładnie minus 8 tys. zł). Drugim krokiem powinna być dogłębna analiza budżetu nakładów inwestycyjnych pod kątem pewności poszczególnych pozycji. Jeśli mamy do czynienia z sytuacją idealną i w momencie planowania inwestor zna całkowity harmonogram rzeczowy i finansowy, to warto sprawdzić (i doliczyć do nakładów) koszty ubezpieczenia tych kontraktów od ryzyka ich niewłaściwego wykonania. Jeśli jednak, co o wiele bardziej prawdopodobne, wartość nakładów opiera się na szacunku, warto doliczyć rezerwę na nieprzewidziane wydatki i dopiero tak skorygowane nakłady zdyskontować stopą wolną od ryzyka.

Wnioski

Przedstawiona analiza wskazuje, że w przypadku projektów górniczych ryzyko fazy inwestycyjnej ma istotny wpływ na ich opłacalność. Jednocześnie trudno znaleźć właściwy, matematyczny algorytm, pozwalający odnieść ryzyko tej pierwszej fazy do wyniku wyceny wartości projektu. Stopa dyskonta, której stosowanie prowadzi do pomniejszania wartości przepływów nominalnych w korespondencji do wzrostu ryzyka, znajduje uzasadnienie dla dodatnich przepływów z działalności operacyjnej. Jednak jej stosowanie przez analogię do ujemnych na ogół przepływów inwestycyjnych należy uznać za błędne. Dlatego też oba ww. strumienie przepływów należy przede wszystkim analizować odrębnie. Ponadto, uwzględniając ryzyko zmienności nakładów inwestycyjnych, powinno się zwracać szczególną uwagę na ryzyko ich niedoszacowania i stosować adekwatne narzędzia metodyczne.