Odcinki doświadczalne autostrady A4 po 16 latach eksploatacji

Stan nawierzchni

Na odcinku o ciągłym zbrojeniu pierwsze pęknięcia włosowate pojawiły się po miesiącu od wykonania (listopad 2005 r.).

Poprzeczne spękania o szerokości do 1,0 mm przebiegały przez całą szerokość jezdni (nawierzchni) w odstępie ok. 2,0-2,5 m. Spękania włosowate przedstawiono na fot. 1.

W miarę postępu eksploatacji oraz wzrostu ruchu zaczęły się pojawiać kolejne spękania włosowate, w odstępach co 5,0 m oraz znacznie mniejszych do kilkudziesięciu centymetrów.

Dodatkowo niektóre spękania „otwierały się”, tzn. zwiększały się ich szerokości – nawet do 5,0 mm. W niektórych miejscach utworzyły się wyboje na skutek wykruszeń krawędzi spękań. Są to uszkodzenia powierzchniowe, które nie mają wpływu na kondycję całego profilu konstrukcji nawierzchni. Prawidłowe zabezpieczenia wykonywane w ramach zabiegów bieżącego utrzymania gwarantują utrzymanie pełnego, projektowanego okresu eksploatacji. Wyżej opisane uszkodzenia przedstawiono na fot. 2-4.

W kolejnym etapie eksploatacji powstały uszkodzenia na styku z nawierzchnią asfaltową. Pojawiły się tam poprzeczne uszkodzenia i wykruszenia, przy czym największe uszkodzenia wystąpiły po stronie konstrukcji podatnej. Tego typu uszkodzenia na obu końcach odcinka przedstawiono na fot. 5-6.

Po ok. 10 latach eksploatacji pojawiły się spękania włosowate skośne do osi jezdni. Występują one tylko na pasie zewnętrznym (ruchu powolnego). Jak do tej pory nie zarejestrowano propagacji tego tupu spękań na pasie wewnętrznym (szybkim). Skośne spękania włosowate, tak jak poprzeczne, również ulegają poszerzeniu i powstają uszkodzenia na ich krawędziach. Uszkodzenia skośnych spękań przeds...